Kerst ligt alweer achter ons. In gedachten gaan we naar het begin van onze jaartelling. Vanuit Bethlehem via Egypte naar Nazareth. En vandaar komen we via de duivelse woestijn uit bij een kale heuvel genaamd Golgotha. Die tijd is voor Jezus één lange lijdensweg geweest. Wanneer je dat probeert te begrijpen, reikt de Apostolische Geloofsbelijdenis ons een bijzonder handvat aan. Er worden maar twee mensen met name genoemd, Maria en Pontius Pilatus. Door Maria kwam Jezus onze wereld binnen. Door Pilatus werd Hij uit onze wereld verwijderd. Wat een betekenisvol contrast!

God zij dank is de macht van Pilatus niets vergeleken met het koningschap van Jezus Christus. Toch beseffen we iets van dat lijden van de Heer, wanneer we letten op de mensen van die tijd. De ene dag roepen ze nog om het hardst ‘hosanna’, kort erna klinkt het ‘kruisigt hem’. Ook zijn volgelingen zijn het ene moment vol van geloof en even later laten ze hem allemaal in de steek. Dat is erg, maar toch ben ik blij en bemoedigd dat ook deze woorden in de Bijbel staan. Want wat is het herkenbaar, ook voor deze tijd, voor ons eigen leven. Doen wij het zoveel beter? Best een confronterende vraag.

Jezus liefde voor ons mensen koste hem het leven. Hij wist en wilde het. Niet voor hemzelf, maar voor u en mij. Gehoorzaam aan de opdracht die Hij van de Vader had ontvangen. In Lucas 18 neemt Jezus zijn discipelen apart en verteld dat wat de profeten vroeger reeds voorspeld hadden nu staat te gebeuren. Onomwonden vertelt Hij dat de Mensenzoon zal worden uitgeleverd aan de heidenen, bespot, gegeseld en gedood. Wat zullen de discipelen stil en verbaasd zijn geweest. Ze snapten er niets van. Ging dit over ‘hun’ Jezus? Ze konden het, nog, niet begrijpen. Maar vult Jezus dan aan: Op de derde dag zal Ik opstaan uit de dood. Een troostvolle belofte.

Verder kijken dan Golgotha. Opzien naar omhoog. Net als de discipelen tijdens Hemelvaart. Vroeger dacht ik altijd wat jammer dat er nu net een wolk voor Jezus aan komt drijven, nu zien we niet waar Hij naar toe gaat. Wanneer je daar beter over nadenkt besef je dat juist die wolk een geweldig geschenk is voor ons. De Vader in de hemel die Jezus weer terug in de hemel verwelkomd met een wolk als een beschermende hand om Hem heen. Een betere uitleg van de woorden ‘Het is volbracht’ is er niet denkbaar.

Wat een troost mogen we daaruit putten. Te weten dat die beschermende hand er ook is voor u en mij. Laten we dan ook in de schaduw van die hand blijven.

 

Art van der Molen, Bierum