Andries Koens is lid van de CGK Ichtus te Urk. De catechisatielessen in deze gemeente worden als regel gegeven door twee catecheten. Hij doet dit samen met een oud-visserman, doorpekeld in de Schrift!
De Ichtuskerk is een grote, kinderrijke gemeente, dus het aantal catechisatiegroepen is groot.
Het geven van catechisatielessen is geen simpele taak. In onze gemeente zijn er tientallen catecheten die allemaal op hun eigen wijze vorm proberen te geven aan het doorgeven van het evangelie aan de jonge leden van de kerk.
Het gebruik van een methode ligt de een beter dan de ander. In de lange tijd dat ik catechisatie geef heb ik geen enkele methode ontdekt die voorziet in ieders behoefte. Vaak wordt uitgegaan van te veel positieve gezindheid bij de jonge catechisanten. Bijvoorbeeld: verdeel de groep in kleine eenheden en laat ze discussiëren over een bepaald onderwerp. De discussie gaat over van alles en nog wat, behalve over wat jij voor ogen had. Een catechisatiegroep is geen schoolklas; daar is alles ingebed in de schoolstructuren en is een leerling totaal anders dan op de ‘vrijblijvende’ catechisatie. Daar zijn ze ook maar eens per week. Hoe kun je dan zinvol lesgeven? In onze gemeente zitten alle jongere groepen eerst ongeveer 20 minuten bij elkaar terwijl de predikant een ‘inleiding’ op de les houdt. Dat werkt wel goed al besef je in het vervolg, wanneer de groep uiteengaat in de onderscheiden groepen met hun leiders, dat er maar bedroefd weinig tijd overblijft voor de rest van de les.
Een ander probleem waar je mee te maken krijgt is het feit dat er soms (vaak) maar heel weinig kennis is bij de leerlingen over de Bijbel. Jaren geleden maakte ik mee dat de les ging over Simson. Op mijn vraag wie dat dan wel geweest was, kreeg ik het enthousiaste antwoord van een voetbalfanaat: een speler in Brazilië! Hij meende het echt….
Ook maak je mee dat je te horen krijgt dat de jeugd zelf mag kiezen of ze naar de catechisatie gaan of niet: ach, ze hebben het al zo druk op school en nou moeten ze echt even ontspannen en naar de voetbaltraining gaan. Catechisatie komt later wel eens aan de beurt (misschien).
Spannend
Het werkt prima als je goed kunt vertellen. Maakt niet uit hoe oud ze zijn, je zult merken dat ze geboeid zitten te luisteren als je je verhaal spannend kunt vertellen. Dan heb je een uitgangspunt. Geef ze daarna (als het kan, schriftelijk) details om te onthouden en plaats elk verhaal in het grote geheel van de boodschap van het evangelie. Verzuim ook niet om de volgende keer te overhoren.
Een ander, vaak onderbelicht, belangrijk punt is: de plaats van de ouders. Veel ouders vinden het al heel wat als ze hun kroost naar de wekelijkse catechisatielessen sturen: voldaan aan de belofte bij de doop gegeven om hun kind te laten onderwijzen in de Bijbel.
Ik zie dat anders. De ouders zijn en blijven de eerstverantwoordelijke. Waarom niet een rooster maken voor de ouders van catechisanten dat ze om de beurt de lessen meemaken. Heb het zelf ervaren: de sfeer onder de jeugd is direct anders: oei, er zit de ouder van Jan bij! En de lessen worden er waardevoller door.
Doopbelofte
Het is o zo ontroerend een doopdienst mee te maken, maar de consequenties van die gedane beloften! Daar moeten we samen als gemeente (en ouders) voor staan.
Ik heb samen met mijn maat een groep van 20+. Die komen uit zichzelf en daar heb je te doen met jonge mensen die ontvankelijk zijn voor de boodschap. We hebben soms een hoofdstuk uit een methode en we lezen en bespreken het. De ene keer gaat het beter dan de andere, ook afhankelijk van het onderwerp. Ook het lezen van een Bijbelhoofdstuk en het bespreken van de dan opduikende vragen is zinvol en verrassend. Je hoeft als leider niet direct op elke vraag een antwoord te hebben. Het kan helemaal geen kwaad om te zeggen dat je daar de volgende keer op terug komt. Soms leer je als leider ook van het inzicht van een jongere.
Nu het seizoen weer gaat beginnen, moeten we ons maar bezinnen hoe we dit moeilijke item vorm gaan geven. En dat in de Naam van de Here Jezus op Wiens zegen we wachten.
Andries Koens, Urk