In de zes weken voor Pasen wordt elke week een kort artikel geplaatst waarin mensen van verschillende leeftijden aan het woord komen naar aanleiding van de vraag hoe zij Pasen beleven.
Het Paasfeest draait voor mij vooral om het vrijwillige offer van Jezus Christus. Hij heeft zich voor mij aan het kruis laten nagelen en de eenzaamheid geleden, om alles weer goed te maken tussen God en mij. Dit offer raakt me elke keer als ik eraan denk. Het is voor mij een zekerheid, zo absoluut onwaarschijnlijk, dat het waar moet zijn! En dat God dit voor ons heeft overgehad, is een heel liefdevolle daad.
Hoe kun je je nou op zo’n groot iets goed voorbereiden? We hebben thuis weleens een kalender gebruikt in de veertigdagentijd. Ik heb weleens via de kindernevendienst wat dingen op tafel gelegd, bijvoorbeeld een steen, een witte lap, om iets zichtbaar te maken, wat de dood van Christus dichterbij brengt. Maar het is anders dan bij Kerst. Dan staat er een prachtige kerststal in de kamer. Maar een kruisbeeld van Jezus spreekt me niet zo aan. Vorig jaar heb ik op tafel waxinelichtjes in de vorm van een kruis neergelegd en met Pasen aangestoken. Ik vind het mooi, als er ook iets zichtbaar is van het Paasfeest. Je wilt het toch beleven met meer dan alleen je verstand. Aan tafel lezen we in de week voor Pasen de verhalen voorafgaand aan de kruisiging en opstanding.
Ik beleef Jezus’ dood elk jaar weer als een groot geschenk en een diepe zekerheid van mijn redding van de zonden en de dood. Hem zij alle eer daarvoor en Hij is Heer van het leven. Daarom ben ik er ook van overtuigd, dat er een eeuwig leven voor mij is weggelegd. Ik weet niet, hoe het zal zijn, maar het zal er fantastisch zijn. Ik hoop, dat ik er Beethoven, Ruth, mijn opa’s en oma’s en mijn broertje en mijn vader zal zien, en samen met hen God groot maken!
Ik hoop, dat ik deze beleving vast zal kunnen houden en dat God mij geeft nog eindeloos dankbaar te zullen zijn voor dit geschenk.
Henka Kooistra, Lellens (59 jaar)