Een paar weken voor de grote vakantie was het weer zover. De kinderen van groep zeven van bijna alle basisscholen in Dokkum konden met hun meester, juf of een andere begeleider langs vier kerken om er iets meer over te weten te komen. Ook langs de Christelijke Gereformeerde Kerk, de Oase.

In groepjes van tien tot vijftien kinderen komen ze de kerk binnen. In een half uur mag je hen dan iets vertellen wat er zoal te zien is: het logo ‘kerk met een hart’, het orgel, de liturgische kleden, het doopvont, de avondmaalstafel, de preekstoel, het tegeltableau naast de preekstoel en de schilderijen van Jan Kooistra over Kerst, Pasen en Pinksteren

Op eenvoudige wijze probeer je de betekenis van dit alles uit te leggen. En dat is soms best moeilijk want voor veel kinderen is het de eerste keer dat ze op deze manier een kerk van binnen bezoeken. In de bovenzaal wordt verteld over de geschiedenis van onze kerk. En dat begint al bij Bonifatius. Je hebt dan direct de aandacht te pakken, want alle kinderen weten wie Bonifatius was. De kinderen willen ook graag weten wie al die mannen zijn op de foto’s in die bovenzaal (de consistorie). Dan wordt er verteld over ds. Eerland die in de oorlogsjaren door de Duitsers gevangen is genomen, omdat hij in de ogen van de NSB iets verkeerds had gezegd. En over ds. Born, die later legerpredikant werd.

Maar ook willen sommige kinderen weten wat bidden is en wat je dan vraagt. Als ze bij pake en beppe zijn, dan vouwt men daar voor het eten ook de handen en sluit men de ogen, maar waarom? Prachtige momenten om dan iets te vertellen over God, Jezus en de Bijbel.

Wanneer ze langs het schilderij over de Paasmorgen van Jan Kooistra in de hal van de kerk lopen, weten de meesten wel wat dat betekent. Ze kennen dit van de Bijbelse geschiedenis. Maar bij het schilderij over het Pinkstergebeuren wordt het moeilijker. Eén van de kinderen van de Burgerschool (de openbare basisschool in Dokkum) zei dat het wel leek op een atoombom. En eigenlijk had hij wel gelijk. Zo krachtig en explosief was dat gebeuren.

Via de crèche lopen we naar Time Out, het jeugdhonk. Het vertrek waar je ook een verjaardagsfeest kunt vieren. Alle kinderen willen graag even in de zithoek liggen. Er wordt vlug nog een foto gemaakt en na een halfuurtje zit het er weer op en staat de volgende groep weer te wachten bij de ingang van de kerk. Na nog een traktatie wordt er vriendelijk afscheid genomen. 

Zo hebben we de kinderen van groep zeven (10-11 jaar) iets mogen laten proeven van wat er zoal in De Oase te zien en te horen valt.

 

 

Pieter Sijtsma, Dokkum