Oké, het is de tijd van het jaar. Vroeg donker, laat licht. Zo gaat dat. En dan hebben we het hier nog goed. In Rjukan in Noorwegen komt er in de wintermaanden helemaal geen zonlicht. Maar nu staan er grote spiegels op de omringende berg die het zonlicht weerkaatsen, zodat de mensen in het dal op hun dorpsplein een paar uur per dag zonlicht krijgen. Ook in het Noord-Italiaanse dorpje Viganella hebben ze zo’n spiegel. Wat een goed idee. Het stimuleert mensen, en het vermindert depressiviteit. Lichttherapie als medicijn. Licht als redding?

Ons kerkverband telt verscheidene deputaatschappen: commissies met deskundigen op een bepaald terrein. De kerken dragen het werk van deze deputaatschappen. Ze dragen het werk financieel, maar vooral ook door betrokkenheid. Voor deze betrokkenheid is onder meer nodig dat je weet wat een deputaatschap zoal doet. In deze rubriek vertellen deputaatschappen over hun werk. Vandaag: het deputaatschap geestelijke verzorging van de militairen.

Kapitein Henk-Jan van Vulpen, Deputy Teamleader ZULU UNTSO Observergroup Lebanon, en secretaris van het deputaatschap, schijft:
'Onze eerste taak is predikanten uit onze kerken te werven om predikant te zijn in de krijgsmacht. Binnen Defensie worden zij geestelijk verzorgers genoemd. Daarnaast is het ook onze taak deze predikanten met woord en daad bij te staan.'

In oktober 1834 schreef de kerkenraad van Ulrum, onder leiding van ds. Hendrik de Cock, de Acte van Afscheiding of Wederkeering. Met de ondertekening daarvan was de eerste afscheiding van de Nederlandse Hervormde Kerk een feit. Veel gemeenten volgden De Cocks voorbeeld.

De Afscheiding werd vanuit de kerk en van overheidswege met harde hand bestraft. De vervolging was heftig, in ons eigen land, nota bene. Ze hebben geleden.

De afgescheidenen kenden ook de crisis der jeugd. Aanvankelijk waren ze niet erg eensgezind. Enkele stromingen vormden in 1869 de Christelijke Gereformeerde Kerk.

In Nederland wonen momenteel ongeveer een miljoen moslims. Zestig jaar geleden was dat aantal veel kleiner en was er slechts één vertaling van de Koran, die van J.H. Kramers (1956). Volgens veel moslims is de Koran onvertaalbaar, want - wonder - God gaf zijn tekst aan de ongeletterde profeet Mohammed. Maar niet iedereen die moslim wordt, kan Arabisch leren. Daarom is er steeds meer ruimte ontstaan voor een vertaalde Koran. Ook in de Nederlandse taal zijn er inmiddels een aantal vertalingen verschenen, momenteel de vertaling van Verhoef als laatste.