Klassieke kerkdiensten. Menig kind en jeugdige verdraagt de in hun ogen en oren ouderwetse vormen die we gewoon zijn. Klassieke liederen en orgel. Predikant die een monoloog houdt. Wij ouderen vinden het vanzelfsprekend als de jeugd zich aanpast. Week in week uit.

Dan, slechts één keer in de twee maanden: ’s avonds een jeugddienst. Een aantal jongeren staat reeds ’s middags (!) in de kerk te oefenen, op instrument en zang. Maar zit dan ’s avonds de zaal stampvol met ‘ouderen’? Verdragen wij op onze beurt het ‘lawaai’ van het slagwerk? Per slot van rekening zijn we een orgel gewend dat er ook wat van kan. Ongeveer één keer per jaar is er een ‘dienst voor broeders en zusters met een verstandelijke beperking’. Blijven wij ook daar weg?

In het Nederlands Dagblad van 21 februari 2015 stond een artikel over ‘leren profeteren’. Blijkbaar kun je ‘oefenen met profetie’. Gezegd werd dat je door profetie toegang kunt krijgen tot Gods manier van denken.

Deze manier van denken komt ook in onze kerk voor, onder andere via Nederland Zoekt. Ook in onze eigen gemeente wil men meer aandacht voor profetie in de kerkdiensten. Een vorm van profeteren was ik al eerder tegen gekomen in de zogenaamde ‘ministry-gebeden’. Daarbij gaan twee mensen om een derde staan, ze leggen de handen op diens schouder of hoofd en geven dan aan die derde woorden van God door als een openbaring van God.

Nu kom ik inderdaad in de Bijbel wel iets tegen als een ‘profetenschool’ (bijvoorbeeld 1 Koningen 5:22). In het Nieuwe Testament wordt in 1 Korinthe 14 gesproken over de mogelijkheid van profetie in de erediensten. In onze gemeente wordt dan wel eens gezegd: ‘Als je in de eredienst geen profetie toelaat, dan sta je de Heilige Geest tegen.’

Dat is nogal wat!

Wanneer je zondags in de kerk zit en ziet de kerkenraad zonder predikant, kandidaat of student binnenkomen, dan weet je het weer: we hebben een leesdienst. (Merkwaardige benaming eigenlijk. Wat is nou ten  principale het verschil tussen een dienst waarin een ouderling leiding geeft of waarin een predikant voorgaat? )

Een van de kerkenraadsleden heeft een groen boekje in zijn hand, waaruit hij een preek heeft gekozen opdat de bediening van het Woord van God doorgaat. En om dat groene boekje gaat het mij. Iedere maand verschijnt er een nieuw exemplaar met hierin vier preken van predikanten uit de breedte onze kerken.

Het fundament voor de toren van de Nieuwe Kerk aan de Dam in Amsterdam ligt er al eeuwen. Maar de toren kwam er nooit. Waarom niet? Een van de theorieën is dat de regenten niet wilden dat de Nieuwe Kerk boven het naastgelegen Stadhuis (het tegenwoordige paleis op de Dam) uit zou stijgen. De regenten wilden niet overruled worden door de kerk. De verhouding tussen kerk en staat is er altijd een van spanning geweest, soms lichte spanning, soms hoogspanning.