De F zit weer in het begin van de maand. Vakantie aan het eind van deze maand, maar ook Valentijnsdag. De winkels kleuren langzamerhand rood, hartjes slaan je om de oren en op school kun je op Valentijnsdag een roos kopen. Misschien heb je wel een vriendinnetje. Of misschien ben je niet verliefd, maar maak je gewoon iets leuks en lekkers samen met je beste vriendin, omdat je samen Zayn van One Direction zo goed vindt. Het kan ook zijn dat je als postbode moet functioneren omdat je broer een meisje van voetbal leuk vindt en jij een kaart of leuk cadeau moet langsbrengen, omdat hij zelf niet durft. Er wordt een boel gedaan, verdiend, gehuild en gezongen over of door de liefde. En het is leuk om eraan mee te doen. Maar aan het eind van het liedje is iedereen op zoek naar Echte Liefde.  Maar wat is echte liefde?

Vraag:

Ik heb sinds kort verkering met een meisje van wie de ouders erg christelijk zijn. Ik kom niet uit een christelijk gezin en ik ga niet naar de kerk. Mijn vriendin gaat al jaren niet meer naar de kerk met haar ouders. Ze gaat liever naar een 'mildere' kerk, maar dat wordt haar verboden. Ik heb haar ouders nog niet eens gezien, maar ze steken nu al de draak met me: het wordt volgens hen niets tussen ons, puur vanwege het feit dat ik niet gelovig ben. En al zou ik gelovig zijn, maar niet bij dezelfde kerk horen, dan zou het net zo gaan. Mijn vriendin heeft nu constant ruzie thuis, zo erg dat ze haar woede op mij gaat richten, terwijl ik haar alleen maar wil helpen. Ik hou van haar en wil haar niet kwijt, maar ik weet niet wat ik nu moet doen!

Er is in de afgelopen jaren veel veranderd. In de wereld om ons heen, maar ook in de kerk. Mensen zijn gekomen, mensen zijn gegaan. Misschien werden liederen anders. Misschien zijn de diensten er nu wel heel anders opgezet dan toen je klein was, of is de manier van catechisatie of club compleet vernieuwd. De meesten onder ons zullen dat – vermoed ik – een goede zaak vinden. Stilstand is achteruitgang. Je moet een beetje bij de tijd blijven. De vraag kan al snel op onze lippen liggen: “Mag het ook een beetje anders?”

Het nieuwe jaar is begonnen! Oud en Nieuw is alweer geweest. Op 21 december is de wereld gelukkig toch niet vergaan en we hebben Oud en Nieuw mogen vieren. Knallend zijn we 2013 ingegaan. Tenminste, ik heb toch wel 200 rotjes afgestoken. Misselijk van alle oliebollen en appelflappen zitten we ’s ochtends met enorme wallen in de kerk. “Gelukkig Nieuwjaar!” wens je iedereen, terwijl de vuurwerkluchten op je af komen. De rest van de dag ben je brak, moe en misselijk, en helaas: het vuurwerk moet nog opgeruimd worden... Maar: van dit nieuwe jaar gaan we iets maken. Nieuwe kansen, nieuwe dingen! 2013: here we come!

Commentaar

  • Post 2024-04-06 07:36:05

    De laatste tijd valt het mee, maar het komt regelmatig voor dat de post wat vertraging heeft....

  • Lijdenstijd 2024-03-23 18:53:26

    Met de lijdenstijd lijkt onze samenleving niet uit de voeten te kunnen. Hoe anders is dat met...

  • Leipzig en Navalny 2024-03-07 19:01:01

    Vorige week waren mijn vrouw en ik een paar dagen in het voormalige Oost-Duitsland op bezoek bij...

  • Convent 2024-02-22 17:59:53

    Het kan je haast niet ontgaan zijn. Het convent dat op DV 20 april 2024 door deputaten...