Dumela! Begin maart vertrokken wij naar Lesotho, een bergachtig land geheel omgeven door Zuid Afrika. In het plaatsje Thaba Tseka wonen en werken wij het komende jaar. In Thaba Tseka staat het Paray ziekenhuis, waar Elsemarie werkt als arts. Aan het ziekenhuis is een verpleegkunde opleiding gekoppeld waar Vincent les geeft in exacte vakken.
Op de Verloskunde-afdeling van Paray Hospital kom je soms bijzondere verhalen tegen. Zo was er een vrouw die voor de tweede keer een miskraam had doorgemaakt. Helaas kwam de dode foetus niet via de natuurlijke weg naar buiten, dus was er een keizersnede nodig om het eruit te halen. Erg verdrietig allemaal. Ze bleek tijdens haar zwangerschap traditionele medicijnen te hebben gebruikt, genaamd ‘pitsa’. Pitsa bestaat uit vier onderdelen. Als eerste ‘tsitsa’: een bepaald type plant dat moet zorgen voor een stabiele zwangerschap. Als tweede het koken van een ouderwetse LP plaat (‘poleiti’). Het zwarte vocht wat hier vanaf komt smeren ze in het geboortekanaal. Dit zou verlies van het kind moeten voorkomen en voorkomt tevens een keizersnede. Dan volgt het derde onderdeel van het ritueel: ‘phetola’. Hierbij gebruikt men kwik om te zorgen voor een goede positie van het kind in de baarmoeder. Als laatste is er ‘phakisane’: het eten van een paarden placenta. Als je dit doet zal je nooit een moeilijke bevalling krijgen. Achteraf bleek dat ze deze traditionele ‘hulp’ ook tijdens de eerste zwangerschap had gebruikt, en nu wederom een miskraam… Sommige onderdelen van Pitsa lijken niet gezond voor het ongeboren kind, en vaak doen de traditionele medicijnmannen hier dus meer kwaad dan goed helaas. Elsemarie heeft haar ten strengste afgeraden ooit nog weer Pitsa te gebruiken!
Tijdens het eerste studiejaar van Paray School of Nursing worden de studenten afwisselend onderworpen aan theorie en praktijk. De ene maand zitten ze in de klas, de andere maand lopen ze stage in het ziekenhuis. Dat is het grote voordeel van een verpleegkunde opleiding die gekoppeld is aan het ziekenhuis. Deze maand zijn de studenten weer in de klas te vinden, wat betekent dat de docenten hun handen weer vol hebben. Naast lesgeven valt Vincent met zijn neus in de boter als het gaat om examens opstellen. Omdat er in Lesotho niet een instituut zoals het Nederlandse Cito bestaat, maken de scholen zelf examens. Voor elk vak is er per jaar een andere school aan de beurt om de landelijke eindexamens te verzorgen. Dit jaar is Paray aan de beurt voor zowel Schei- en Natuurkunde als Microbiologie. Afgelopen week was de deadline voor het opstellen voor de eerste versies, dus dat betekende heel wat uurtjes vragen ontwerpen, schrappen en verfijnen. Na het nodige geworstel met mijn Microbiologie collega is alles uiteindelijk net voor de deadline ingediend bij de landelijke organisatie. Dat gaat hier overigens allemaal nog ouderwets via de post, want emailen, zo beredeneert men, dat is niet betrouwbaar. Je weet tenslotte nooit of je internet verbinding werkt…
Op onze website (www.voetjesinlesotho.nl) kunt u meer informatie vinden over ons project. Tevens kunt u daar vinden op wat voor manieren u ons kunt steunen. Via het contactformulier op de website kunt u zich opgeven voor de maandelijkse nieuwsbrief wanneer u geïnteresseerd bent in alle verdere ontwikkelingen hier.
Sala hantle!
Vincent en Elsemarie Voet