Op zijn twaalfde verjaardag kreeg hij een kistje. Het was mooi versierd met allerlei kleuren en tekeningen. Vaag kon hij zich nog herinneren dat hij samen met moeder, lang geleden, dit kistje had beschilderd. Wat er in het kistje zat wist hij niet.

Kijk, zei zijn moeder, toen je vader zo ernstig ziek werd en wist dat het sterven dichtbij was, heeft hij dit kistje speciaal voor jou gevuld. Als een herinnering aan je vader, die je al zo lang moet missen. Nu je oud genoeg bent om de boodschap goed te begrijpen mag ik het je geven.

Samen bekeken ze de inhoud. Een foto van hemzelf bij vader op de fiets lag bovenop. Daaronder zaten allerlei zaken die hem aan zijn vader deed denken.

Onderop lag een Bijbel met binnenin een met de hand geschreven opdracht. “Lieve jongen, wanneer je dit leest ben ik er niet meer. Toch wil ik je wat geven wat voor mij heel belangrijk was: Deze Bijbel”.

Wanneer je het moeilijk hebt, eenzaam bent, of het niet meer weet, lees dan eens wat er staat in 1 Samuël 6:19-21. Ooit was het volk Israël ontrouw aan God. Zelfs de Ark van de Heer verloren ze in hun strijd met de Filistijnen.

Desondanks liet God zijn volk niet in de steek. Hij zorgde ervoor dat de Ark op wonderbaarlijke wijze weer terug kwam. Die Ark was trouwens ook een prachtige kist. Iedere Israëliet wist wat erin zat. Trouw, uitzicht en troost. Anders gezegd: de verbondsakte. Dat uitzicht en die bemoediging wens ik jou ook met de inhoud van dit kistje.

In Exodus 25:16, lees je iets over de inhoud van de Ark. De Ark kwam door Gods trouw aan zijn volk terug met daarin de Wet van God: waar Hij zegt: “Ik ben de Heere uw God”.

In de Tabernakel lag er een kruikje met manna bij, als herinnering aan de zorg van God voor het levensonderhoud van zijn volk in de woestijn. De staf van Aäron lag er ook bij, als teken van Gods leiding. Maar de Ark had nog iets heel unieks: Het deksel van de verzoening.

Hoe je leven ook verloopt, het wordt omgeven door het deksel van verzoening, Jezus Christus. Hij laat je nooit in de steek. Ik moest leren dat ik jou en je moeder los moest laten. Hier op aarde is ziekte en dood immers nog sterker dan het leven, maar Jezus heeft dit alles overwonnen. Straks zijn we weer bij elkaar.

Daarom, vertrouw op Hem, laat je leven leiden door Zijn Woord. Hij blijft je altijd trouw. Ik hoop dat mijn kistje een plekje in je kamer mag krijgen en dat de kist/Ark met een hoofdletter een plekje in je hart mag hebben.

Stil zaten moeder en zoon nog een tijdje diep in gedachten bij elkaar. Het was goed zo. Met recht een verjaardag om nooit te vergeten.

Art van der Molen, Bierum