Op 27 april, Koningsdag, het is zover! Onze fietstocht naar Santiago de Compostela in Spanje gaat beginnen. Waren we aanvankelijk van plan om lopend vanuit midden Frankrijk te vertrekken, het is toch de fiets geworden, met een start vanuit Delfzijl. Een keuze waar we geen moment spijt van hebben gehad. We konden beiden drie maanden vrij krijgen, een luxe waar we dankbaar voor zijn.

Gaan naar Santiago de Compostela speelde al langere tijd in onze hoofden. Mensen vertrekken om heel verschillende redenen: een stuk bezinning, verwerking verlies, op zoek naar God, uitdaging, enzovoort. Voor ons betekende het vooral de vaste thuisstructuur met alles wat daarbij hoort een tijdje loslaten en een heel lange vakantie in het vooruitzicht hebben.

In een stuk geschiedenis

Santiago de Compostela is een beroemde bedevaartsplaats. Het zou de plaats zijn waar de apostel Jacobus is begraven nadat hij door twee van zijn leerlingen in een bootje naar Spanje was gebracht. Al vanaf de negende eeuw vertrokken pelgrims uit heel Europa via verschillende wegen naar Santiago. Motieven die door de eeuwen heen speelden waren inlossing van een gelofte, boetedoening, vrijwillig of verplicht, maar avontuur speelde toen ook al. We zijn in een traditie gestapt die al eeuwen oud is – alleen ging men toen niet met de fiets...- en hebben wegen gevolgd die velen ons zijn voorgegaan. Met daarbij onderweg veel verwijzingen naar die vroegere pelgrims en hun geloofsbeleving: kerken, basilieken, kathedralen met soms een afbeelding van de apostel Jacobus. We hadden ons van te voren niet zo gerealiseerd dat we ‘in een stuk geschiedenis fietsten’ waarbij God en geloof mogelijk heel anders werden ingevuld en beleefd, maar misschien ook wel met dezelfde vragen en ervaringen. We hebben regelmatig onze lunch gegeten gezeten op een bankje voor een kerk in een klein dorpje, maar hebben ook in plaatsen als Chartres, Tours, (Frankrijk), Burgos en León (Spanje) de kathedralen bewonderd. Vaak gingen we even naar binnen en fietsten vervolgens weer verder. Ook hebben we een keer in Zuid- Frankrijk ons broodje opgegeten bij een Eglise Réformeé, maar deze was helaas, in tegenstelling tot katholieke kerken, gesloten…

Leven bij de dag

Als route hebben we de St. Jacobs fietsroute van Clemens Sweerman gevolgd, deze loopt van Haarlem naar Santiago de Compostela. In België en Frankrijk hebben we een paar medefietsers en een enkele wandelaar ontmoet, eenmaal in Spanje aangekomen zagen we vele wandelaars uit de hele wereld waarbij een ‘buen camino’ de vaste groet was. We hebben onderweg erg genoten van het buitenleven, het steeds maar verder trekken door onbekende streken, ’s avonds onze tent opzetten en ons potje koken op meestal kleine campings. Een aantal keren hebben we niet gekampeerd omdat er geen camping was of vanwege slecht weer of omdat we ook even behoefte hadden aan slapen in een gewoon bed... Een overnachting die ons is bijgebleven, is die bij de zusters van St. Martin in Tours. We werden gastvrij ontvangen en hebben daar ook de dienst meegemaakt. Zo waren er meer ontmoetingen die deze reis extra waardevol maakten: behulpzame handen van andere fietsers bij het nakijken van onze fietsen, een blikje drinken krijgen van een campingeigenaar uit zijn eigen koelkast (wij hadden dorst en er was geen winkel), maar ook het verhaal horen van een Belgische man die door alles wat hij had meegemaakt – en daar werden wij ook stil van – zijn geloof in God had verloren. Het viel ons op hoe open mensen zijn in het delen van een stuk van hun leven.

Constant onderweg zijn betekende ook proberen bij de dag te leven, God danken voor de nieuwe dag en ons geen zorgen maken over wat nog komen zou (het weer, beklimmingen…). En meestal lukte dat. Maar niet altijd. We hebben ook lastige momenten gehad, zoals klimmen en dalen in de regen en kou waarbij we onze handschoenen misten, of na een lange fietsdag aankomen bij een camping die niet meer bestond en dus nog verder moeten gaan. We konden ons hier gelukkig steeds vrij snel overheen zetten. Een boek dat we meegenomen hadden en ook gaat over het leven bij de dag is: ‘Hier en nu, leven in de Geest’ van Henri Nouwen. Een aanrader!

Wijze woorden

De Pyreneeën (Col du Somport) beklimmen was een ervaring op zich. We probeerden het als een uitdaging te zien, maar zagen er ook tegenop. Wijze woorden van anderen, die we ook weer hebben doorgegeven waren: ‘Je doet ervaring op onderweg’ en ‘Volg je eigen tempo’. En het is gelukt! Vervolgens was het nog ongeveer duizend kilometer tot Santiago, waarbij klimmen en dalen ook nog regelmatig aan de orde waren. En toen was daar Santiago met als eindpunt de beroemde kathedraal (in de steigers), waar we zondagavond de mis hebben bijgewoond. Hier werden de pelgrims uit allerlei landen verwelkomd. Als herinnering hebben we -zoals pelgrims voor ons hebben gedaan- een Jacobsschelp mee teruggenomen. We waren blij, moe, koud en moesten ook wennen aan de drukte die op ons afkwam, maar…we hadden ons einddoel bereikt! Of toch nog niet helemaal. We waren het fietsen nog lang niet zat en zijn vanaf de grens Spanje-Frankijk weer teruggefietst naar ons einddoel: Delfzijl!     

Een ‘buen camino’ toegewenst, als u eens ook op weg gaat!

Henk Hogeveen en Gerda Leene, Delfzijl