Dagen om bij stil te staan zijn 4 en 5 mei. We denken terug aan de vele slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Elk jaar staat de Dam in Amsterdam vol met stille mensen. Sommigen met een krans of een enkele bloem als eerbetoon. Indrukwekkend. Dit jaar zal op een vrijwel lege Dam de koning een krans leggen. Wat een contrast. Om het bijzondere karakter van deze dag en deze weken te accentueren zal de vlag de hele dag halfstok hangen, als symbool.
In heel het land worden jaarlijks herdenkingen gehouden bij de oorlogsmonumenten. Ook nu zal dat in een sobere vorm doorgaan. In die twee minuten stilte zullen we weer een moment nadenken over wat vrijheid betekent. Dit jaar gaat dat extra diep, nu we zelf in onze vrijheid beperkt zijn. De huidige strijd tegen het virus is niet helemaal te vergelijken met de strijd, de ontbering, de zelfopoffering en de verwoestende tirannie van WO-2. Toch voel je iets aan van wat men toen moest meemaken. Daarover lezen we ook in de bijzondere verhalen van onze lezers over hun oorlogsherinneringen. Geplaatst in ons Kerkblad in het kader van 75 jaar vrijheid. Toen moesten er, net als nu, keuzes gemaakt worden. Jezelf wegcijferen om de ander te redden. Om te vechten voor een ideaal dat vrede en vrijheid heet. Nu worden ook wij opgeroepen niet alleen aan onszelf te denken, maar oog te hebben voor de zwakkere en de kwetsbaren in onze omgeving. Zijn we bereid om dat zo lang als nodig is vol te houden? Misschien vindt u de vergelijking niet helemaal terecht, bedenk dan dat het hier wel degelijk om een zaak van leven en dood gaat. De trieste cijfers van de verschillende instanties spreken daarin duidelijke taal. Het is niet een mug of dier dat de besmetting verspreid, maar wijzelf. Ook hier gaat het om ons handelen.
De volgende dag, 5 mei, zal zeker ook bijzonder worden. Geen uitbundigheid, geen feestgevoel, geen boten in de Amsterdamse grachten bij het bevrijdingsconcert. Maar toch, na herdenken mag er ook verder gekeken worden. De opofferingen waren niet voor niets. Er kwam vrede en vrijheid. Er gloorde een nieuwe toekomst. Dat mag ons ook nu troost bieden. De regering geeft aan: Samen kunnen we het virus de baas.
Wij hebben geleerd dat we eerst onze handen vouwen voordat we ze uit de mouwen steken. Laat daarom ons gebed voor de overheid en voor iedereen die op de een of andere manier hierbij een verantwoordelijke positie bekleedt iedere dag opnieuw klinken. Moge de Heer hen en ons genadig zijn en moed en wijsheid geven.
Op de voorpagina staat een ijzeren tank. De oorlog is voorbij, het is vrede. De loop kan getooid worden met bloeiende bloemen. Wat een mooi beeld: God laat zien waar het op uit draait: Wapens zijn overbodig. Ze kunnen worden omgesmeed tot ploegijzers, de overweldigende pracht van Gods natuur doet je uitzien naar een nieuwe wereld. Naar eeuwige vrede. Die zal er komen, virusvrij.
Art van der Molen, Bierum