Op onze reis door Europa passeren we een groot aantal kerkgebouwen. Niet al die gebouwen bezoeken we en de verscheidenheid is groot. De eerste reactie is onvermijdelijk: dit vind ik ervan... Pas in tweede of latere instantie ontstaat een iets genuanceerdere gedachte. Je vindt iets mooi of niet, herkent het of niet, begrijpt het of niet en zo maar verder.
In de buurt van Brasov zien we een groot, kleurrijk, overdreven mooi uitgevoerd gebouw. Niet zoals wij het zijn gewend. Het is een orthodoxe kerk en blijkt de Biserica Sfinții Apostoli Petru și Pavel te heten of wel: Kerk van de heilige apostelen Petrus en Paulus.
Hij is best mooi, maar ook als we er verder over nadenken nog steeds overdreven mooi. Dat is ons oordeel. Maar wie zijn wij?
Het doet ons denken aan de reactie van de aanwezigen op de zalving van Jezus. Men vindt het verspilling van geld, terwijl Jezus benadrukt dat het een eerbewijs is aan Hem. De intentie is belangrijk. De vrouw heeft iets goeds gedaan.
Het is gemakkelijk te oordelen over de dingen die je ziet. Maar wij weten niet meer dan wat het oog ziet. God ziet het hart aan. Hij weet wat de intentie van de bouwers van deze kerk is geweest.
Laat het voor alles gelden. In zijn brief aan de Kolossenzen leert Paulus ons: Wat u ook doet, doe het van harte, alsof het voor de Heer is en niet voor de mensen, want u weet dat u van de Heer een erfenis als beloning zult ontvangen. Dien Christus: Hij is uw meester! (3:23).
Nel Noppe, Tzummarum