Het oorspronkelijke plan van onze rondreis in Europa was om het zuidelijk deel van het voormalige IJzeren Gordijn te verkennen, zoals we eerder het noordelijk deel daarvan in Scandinavië hadden gevolgd. De fietsen achterop omdat een stukje daarvan fietsen wellicht mogelijk zou zijn. In Scandinavië was de route logisch: eerst naar het hoge noorden om vanaf het noordelijk gelegen Jakobselven naar het zuiden af te zakken en vooral aan de westkant van die beslist niet denkbeeldige lijn te blijven. Het IJzeren Gordijn is weliswaar verdwenen, maar de grens met Rusland is actueler dan ooit.

Voor het zuidelijke deel zijn de keuzes legio. Alle landsgrenzen zijn open nu ook die landen deel uitmaken van het Schengengebied. Uiteindelijk is het de motor van onze camper die de doorslag geeft en ons dwingt op de grote weg te blijven en zo moeten wij langs de kust van de Zwarte Zee en over de grote weg door Turkije rijden om uiteindelijk uit te komen op de A2 in Griekenland. Ons geschiedenislesje over het IJzeren Gordijn is beperkt tot één punt, namelijk het meest oostelijke bij Rezovo, waar Bulgarije grenst aan Turkije.

Gelukkig liggen zowel de ons vanuit de Bijbel bekende plaatsen Filippi en Thessaloniki aan de A2 en is het mogelijk de ruïnes van Filippi te bezoeken. We bekijken de vermeende gevangenis, waarin Paulus en Silas gevangen zaten, die op wonderbaarlijke wijze door een aardbeving instortte (te lezen in Handelingen 16) en zonder enige twijfel lopen we over de Egnatia Odos. De steen met daarin de gebeitelde naam liegt niet. Het is de Griekse naam voor Via Egnatia.

Op dat moment treed je al enkele meters in de voetsporen van Paulus, die deze zelfde weg gebruikte om naar Rome te gaan. In plaats van enkele tientallen jaren duiken we bijna twee eeuwen terug in de tijd.
De Via Egnatia was één van de vele wegen die naar Rome leidden. De Romeinen hadden in heel het Romeinse Rijk wegen aangelegd om daarmee het vervoer van onder meer troepen en bevoorrading mogelijk te maken. Deze wegen werden zeer duurzaam aangelegd en hebben heel lang dienst gedaan.
Al gauw blijkt dat niet alleen in de ruïne van Filippi de Via Egnatia loopt, als een niet meer terzake doend stuk geschiedenis. De A2 die wij vervolgens berijden heet ook nu Via Egnatia en loopt helemaal door tot de havenstad Durrës in Albanië, het vroegere Illyricum (Rom. 15:19). Vandaaruit kan en kon je met de boot oversteken en via andere wegen door naar Rome reizen.

Met de auto duurt het slechts enkele dagen en kost het nauwelijks moeite, maar we realiseerden ons wat het moet zijn geweest voor de apostelen, die dit te voet of wellicht per ezel deden, over bergen en door de dalen letterlijk stad en land afliepen om het grote nieuws over Jezus de opgestane Heer te vertellen. Onvermoeibaar, gedreven door de zendingsopdracht en door de kracht van de Heilige Geest.

En nu mogen wij op onze eigen manier datzelfde doen, omdat wij het gehoord hebben en geloven dat Jezus de Messias is. Jezus is de Weg. Niet eentje die naar Rome leidt, maar naar het eeuwige leven.

 

Nel Noppe, Tzummarum