Echtscheiding in het jodendom (4)
Om welke reden dan ook
Rabbi Hillel had voor de traditionele praktijk van echtscheiding in zijn dagen geen goed woord over. Hij introduceerde een nieuwe echtscheidingswet. Deze wet werd op een gegeven moment gemeengoed. Jezus noemt deze wet in het evangelie van Matteüs, en wijst haar af.
Hillel stelde dat de geldende echtscheidingswet de hebzucht van de man in de kaart speelde. Bovendien was de bewijslast vaak moeilijk als iemand zijn vrouw wilde beschuldigen van overspel. Ook was een dergelijk publieke rechtszaak, waarin de schuldvraag centraal stond, voor alle partijen een beschamend gebeuren. Hillel wilde daarvan af en introduceerde een nieuwe wet, die gebaseerd was op zijn uitleg van Deuteronomium 24.
Hillel was een beroemd schriftuitlegger, die nauwkeurig wilde aansluiten bij de schrifttekst. Hij was echt geen vrijdenker toen hij een ruimere scheidingspraktijk voorstond. Zijn aandacht voor de tekst blijkt bijvoorbeeld hieruit dat volgens hem alleen de man een scheidingsakte mocht schrijven, en de vrouw niet. Deuteronomium 24 noemt toch alleen wat een man mag doen?