Zee-water
Aan mij de haast onmogelijke taak om alle kampeerspullen, bagage en fietsen in en op de auto en de aanhanger te krijgen. Toch ga ik elk jaar die uitdaging aan. Want ik houd van de kust, het strand, de zee, de zon en de wolken. Prachtig!
Heerlijk genieten samen met mijn vrouw en kinderen.
En mijmeren over God. Over zijn schepping en zijn zee-water?
Zee-water.
God schiep het in meerdere fasen. Eerst het water en daarna de zee.
Op de tweede scheppingsdag maakte God een gewelf en scheidde het water onder het gewelf en het water erboven. Op de derde dag zei God dat al het water onder de hemel naar ??n plaats moest stromen. En Hij noemde dat zee.
God heeft het zee-water met zorg geschapen, Hij heeft er meerdere dagen aan besteed. Het getuigt dus van zijn kracht en zijn zorg. Heerlijk om er dicht bij te zijn, om erin te zwemmen. Om dicht bij God te zijn?
Maar dan bij de zondvloed lijkt God de scheiding tussen de watermassa?s boven en onder de hemel, tijdelijk op te heffen. Want alle bronnen van de machtige oervloed braken open en de sluizen van de hemel werden opengezet. Alle mensen en dieren kwamen om in het water. Toen merkten de mensen al dat het water ook heel bedreigend en dodelijk kan zijn. Behalve voor degenen die God zelf spaarde.
Het water dat al die anderen doodde, dat water droeg Noach, zijn vrouw en zijn kinderen.
Na de zondvloed gebruikt God water om zijn teken van trouw te maken. Door de zon in het water te laten schijnen, maakt Hij een regenboog. Nog steeds een prachtig natuurverschijnsel. Nog steeds een teken van Gods trouw!
Ook de Egyptenaren hebben het geweten. Het zee-water kan dodelijk zijn. Weer gebruikte God het zee-water om zijn tegenstanders om te brengen. Heel het Egyptische leger verdronk in de Schelfzee. Maar Gods kinderen stonden veilig aan de overkant.
Zee-water.
Het heeft iets aantrekkelijks. Altijd de golven, altijd de branding. Het heeft iets van eeuwigheid?
Het doet me denken aan Gods voortdurende zorg. Net als de regenboog.
Tja, en dan lees ik in Openbaring over de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Openbaring 21.
En dan staat er heel duidelijk bij: en ook de zee bestond niet meer.
Ik kan het niet helpen, maar ik vind dat jammer. Geen zee meer?, niet eeuwig dus.
God heeft de zee geschapen, in meerdere fasen. Maar de zee houdt ook weer op te bestaan.
Geen strand en geen zee meer ?
Wel stroomt er een rivier over de nieuwe aarde. E?n rivier, met aan beide kanten bomen die elke maand vrucht dragen. Als plantenteler spreekt me dat erg aan.
Aan het begin van de Bijbel gaat het over een tuin. De hof van Eden. Door die tuin stroomden ook rivieren. Toen waren het er vier. In die stad stroomt er nog eentje. Maar hij ontspringt uit de troon van God en van het Lam. En het rivier-water geeft leven.
Het zee-water kan dodelijk zijn. Dit rivierwater geeft leven.
De Bijbel begint met een tuin. De Bijbel eindigt met een stad.
En de zee is tijdelijk. Maar wel heerlijk. Ik geniet ervan. Samen met mijn vrouw en kinderen. Dicht bij God.
Voordat we op vakantie gaan moet ik ??n dag de strenge huisman spelen. Want niet alles wat mijn vrouw en kinderen mee willen, kan ook mee. Maar eenmaal op Terschelling is dat weer vergeten.
En kan het genieten van zee, strand en wolken beginnen.
En daar mijmer ik nog even verder. Over God en zijn zee-water?
Wiggele Oosterhoff
(in gedachten al op) Terschelling