Of ik nog commentaar heb? Ik dacht het wel. Zo erger ik me meer dan verschrikkelijk aan dat meisje dat de hele dienst zit te pingen met haar Blackberry. Waar ik me trouwens ook zo aan irriteer zijn mensen die altijd iets sneller zingen dan de gemeente; altijd weer een woord vooruit. En dan heb ik het nog niet eens gehad over hoe schandalig ik het vind dat ouderen uit de gemeente massaal verstek laten gaan wanneer er een jeugddienst is. Ondertussen spreken ze er wel schande van als jongeren ‘hun’ dienst niet zien zitten. Gestoord word ik overigens ook van een predikant die alles al vier keer herhaald heeft en het daarna in het dankgebed nog een keer dunnetjes over doet.
Wat me trouwens ook een gruwel is, is het slecht bespelen van het orgel. En die ouderling zonder stropdas hoeft wat mij betreft niet herkozen te worden. En nu ik toch bezig ben: ook de tucht stelt niks meer voor tegenwoordig; hoort u er dan nog wel eens wat van? Ik zou anders best wat kandidaten weten. En dan heb ik het nog niet eens gehad over die nieuwe Bijbelvertaling. Alles van waarde hebben ze gewoon wegvertaald. Een schande zeg ik u! Ik snap die kerkenraad niet; als ik het voor het zeggen had ….
Misschien hebt u ook wel zo’n rijtje irritaties, ergernissen en andere agressie’triggers’. Ik ga er voor het gemak maar van uit dat vrijwel alle gemeenteleden zaken kunnen noemen waaraan ze zich storen. Die ze, als zij het voor het zeggen hadden, per direct zouden veranderen.
In Matteüs 18 staat voor mensen als wij iets geschreven wat misschien kan dienen als spiegelverhaal. Het gaat over een dienaar die tienduizend geleende talenten niet terug kon betalen aan zijn meester. Je moet daarbij bedenken dat één talent een waarde had van meer dan tien jaarsalarissen van een arbeider. Tienduizend talenten is dan ook een waanzinnig groot bedrag. Meer dan honderdduizend jaarsalarissen. Zo’n beetje het bedrag wat 16 miljoen Nederlanders bij elkaar gaan bezuinigen dit jaar. En dat moet dan door één man worden terugbetaald. Maar gelukkig was de meester zo goed dat hij hem alle schuld kwijtschold. Reden voor grote dankbaarheid dunkt me. Echter nog diezelfde dag bleek de dienaar niet veel geleerd te hebben. Hij liet zijn collega opsluiten omdat deze hem honderd denarie schuldig was. Een bedrag van een paar maandsalarissen. Ongelooflijk wat een ontzettend ondankbaar mens. Zo veel kwijtgescholden en dan nog zo weinig dankbaar. Brrr.

Maar als ik nou met dit verhaal in m’n achterhoofd eens naar mijn rijtje ergernissen kijk? Over wie gaat het dan eigenlijk als het gaat om de tienduizend talenten schuld? Over dat meisje met haar Blackberry, de ouderling met de stropdas of … herken ik er misschien vooral mijzelf in?  
Vandaag vieren we de grote verzoendag; de herinnering aan de dag waarop al mijn schulden zijn kwijtgescholden. ’t Moest overigens wel allemaal afbetaald worden, die schulden van mij (IceSave is er echt helemaal niets bij). In het licht van die (Ver)losser aan ’t kruis zou mij toch ook wel wat meer mildheid en vergevingsgezindheid passen.
Misschien toch maar eens een keertje zwaaien naar dat meisje met haar Blackberry en wat kan het mij schelen of we op dubbele, hele, halve of kwartnoten zingen. Wat doet de bundel er eigenlijk toe als de liederen allemaal tot eer van die Verlosser zijn.
Waar maak ik me in hemelsnaam druk om? Het leven lacht me toe; er is me immers gratie verleend.
Godlof!

Hoogeveen                                   
Jan van Amerongen