Geroezemoes
Het geluid is niet van de lucht. Ik weet nog dat ik in de stilte van een vroege morgen op Rotterdam-Zuid altijd op de achtergrond het zoemende geluid hoorde van de A15. Later voegden zich daarbij de klinkelbel van de tram en dat buurmannen, overigens ook steeds meer buurvrouwen, hun auto’s voor de deur startten om weg te rijden naar hun werk. Het geluid ging de hele dag door. Ook zondags. Wij -alle kerken van Rotterdam - konden wethouder Simons niet bekeren om de zondagsrust te respecteren. Helemaal oorlogsgebied leek het wanneer de Kuip was bezet door een leger supporters van Feijenoord of tijdens een groot voetbaltoernooi of tijdens de Marathon van Rotterdam. Met ronkende motoren om de Nebokerk verlieten de supporters hun slagveld. Is het in Assen anders? Uiteraard, het is hier niet zo massaal en massief en toch... weinig echte stilte. De A28 en de rondweg zoemen dag en nacht om de stad en regelmatig voegt zich daarbij het geluid van de TT baan. De windrichting bepaald met hoeveel decibels ze je oren bereiken. Tijdens de vakantie sloegen we onze tent op bij Fuggia, tegenover Venetië. Deze lag pal naast een raffinaderij waar dag in dag uit gas werd afgefakkeld met een bulderend geluid en hogerop passeerden met de regelmaat van de klok vliegtuigen. Kortom: al gedurig geroezemoes.
Hoofd
Al dat geroezemoes dag en nacht gaat je in de ‘kop’ zitten. Is ook verslavend. Je kunt niet meer zonder. Jong en oud trouwens niet. Ik geloof niet in evolutie, maar als er evolutie is, dan geloof ik dat de volgende generatie niet met ‘een helm op geboren’ wordt, maar met een koptelefoon of met ‘oortjes’. Altijd zijn ze gelinkt aan geluid. Zelfs de medewerkers van de Praxis zie ik voortdurend met oortjes op. Zal handig zijn voor de efficiënte inzet en klantbediening, maar de medewerker is letterlijk de hele dag gebonden aan de baas. Nooit even op zichzelf; altijd aanspreekbaar. Rent of fietst men toch de stilte in, dan is de natuurlijke stilte uitgebannen, door de egoïstische stilte van de mp3 speler of iPod. Als een zombie zoeft men op zijn fiets voort zonder op of omzien en in trance, op een kennelijk ritme van muziek, trimt men zich fit en vitaal. En al die drukte drukt door in gedachten en gedrag. En niet alleen bij ADHD-ers. We krijgen allemaal een tik van de geluidsmolen mee, tenzij...
Zoeken
Tenzij we de stilte opzoeken. De stilte aandurven. Dat klinkt overdreven, de stilte aandurven. En toch is het zo. In de stilte ben je helemaal op jezelf. En dat is best eng. Dan borrelt naar boven je verlies en falen, je weerzin tegen de dingen. In de stilte rafel je jezelf soms helemaal tot op het bot uit op de meetlat van tijd en eeuwigheid en zo opeens denk je: wat stelt het nou allemaal voor? In de stilte wordt een mens klein. Maar, en dat zeg ik er tegelijk bij, dan wordt God groot.
Sommigen gaan dat bespeuren. Jongeren die afreizen richting Rotterdam voor Taizé-bijeenkomsten enige tijd geleden. Dagen stil zittend op de vloer van Ahoy. Zeker, ook daar hoor je op de achtergrond het geroezemoes van de stad en van de A15; maar een kring van stilte is er toch rondom het kruis dat daar hoog is opgericht. Op het verkeersplein van ons drukke bestaan moet het kruis als kruispunt staan. Dan kun je het aan, het geroezemoes van de stad en van je hart. Dan kun je het aan, de stilte, want het wordt dan de stilte met God!
Assen
Stoffer Otten