Als je ons kerkblad van voren naar achteren (sommigen lezen hem van
achteren naar voren) goed doorspit kom je soms verrassende dingen tegen.
Tenminste, dat overkomt mij vaak wanneer ik als redactielid om de
zoveel weken het kerkblad voor de overige redactieleden mag beoordelen.
Je let dan op verschillende aspecten: zijn het aansprekende artikelen,
is het commentaar ook echt een commentaar op iets of meer een
beschouwing, heeft de meditatie echt inhoud, is het geschrevene in
PRESTO voor de doelgroep, zijn de foto’s en illustraties passend bij het
artikel en waarom zulke grote advertenties voor goede doelen. Kortom,
je probeert een oordeel te geven over het blad als geheel. Voor velen is
het meest interessante deel het gemeentenieuws. Dat komt natuurlijk doordat je als goed christelijke gereformeerde erg meeleeft met de andere gemeenten in het noorden: je kinderen wonen in Kampen, tijdens een vakantie ben je wel in Nieuw Balinge geweest, of je ouders wonen in Siegerswoude en je vriend woont in Mussel. Genoeg redenen dus om het nieuws uit de andere gemeenten te lezen. En juist bij dat laatste viel mij deze keer op hoe vaak het woord dienst gebruikt werd in allerlei combinaties: oppasdienst, kerkdienst, middagdienst, zendingsdienst, themadienst, middagpauzedienst, gezamenlijke dienst, dovendienst, alphadienst, leesdienst, dankdienst, gebedsdienst, jeugddienst, doopdienst, leesdienst, kinder(neven)dienst . Zo kon ik nog een poosje doorgaan. Zelfs een keer geen dienst. Tot zover was het allemaal nog wel te volgen. Maar toen las ik bij een van de gemeenten dat er ’s ochtends een ontmoetingsdienst zou worden gehouden. En even verderop ’s avonds een welkomstdienst en nog even verder ’s middags een leerdienst, een opendeur dienst, vriendendienst en tenslotte een verdiepingsdienst. Allerlei vragen kunnen dan boven komen drijven. Hoezo ’s ochtends een ontmoetingsdienst? Vindt er dan ’s middags of ’s avonds geen ontmoeting meer plaats met de Here God en andere gemeenteleden? Hoezo welkomstdienst? Ben je de andere keren niet welkom of word je dan niet welkom geheten? Hoezo leerdienst? Valt er tijdens de andere diensten niets te leren? Of wordt er dan niets onderwezen? Hoezo opendeur dienst? Blijven de kerkdeuren in al die andere gevallen dicht? Kan ik bij een vriendendienst alleen mijn vrienden meenemen? Of kan ik er alleen maar vrienden ontmoeten? Waarom een verdiepingsdienst? Is zo’n kerkdienst voor de meer ingewijden in het christelijk geloof? Zit er in de preken dan meer diepgang? Dit soort gedachten kwamen bij mij bovendrijven bij het lezen van die speciale diensten.
Ik kan mij voorstellen dat je op deze manier heel selectief te werk gaat bij het bezoeken van de kerkdiensten. Vanmiddag verdiepingsdienst? Dat is te moeilijk voor mij. Dan blijf ik maar thuis. Volgende week ‘s morgens vriendendienst? Dan vraag ik mijn vrienden vanmiddag maar niet om mee te gaan. U begrijpt wel, ik steek er een beetje de draak mee.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dit. In elke dienst horen de hierboven genoemde aspecten een plek te krijgen. De Here God wil ons in elke dienst ontmoeten. Er valt altijd wel iets te leren. In elke dienst zijn we welkom. De Here God ziet niets liever dan dat wij gehoor geven aan zijn uitnodiging. Voor elke dienst kan ik mijn vrienden meenemen. In elke dienst zit wel iets van verdieping: voor de een is dit melk en voor de ander vaste spijs.
Elke dienst is bijzonder. Daarom houd ik het maar gewoon bij eredienst. We gaan door open kerkdeuren, worden welkom geheten, ontmoeten God en elkaar, ons geloof - pril of belegen - mag worden verdiept. We mogen zingen, bidden, danken. Dat allemaal in de dienst. Welke? De eredienst!