Op één van de eerste zondagen van de maand september wordt in alle gemeenten binnen ons kerkverband aandacht geschonken aan de start van een nieuw seizoen. Bij de één heet het startzondag en bij een ander jeugdzondag. Maar bij iedereen komt het ongeveer op hetzelfde neer. Onder elke gemeente stond de laatste tijd vermeld dat het die en die zondag de start van het nieuwe seizoen was. Sommige gemeenten hadden zelfs nog een startweek met allerlei activiteiten. Wat een organisatie iedere keer. Maar ook wat mooi om aan zoiets te mogen meewerken. Wanneer alles goed verloopt, geeft dat vaak ontzettend veel voldoening. Mooi om ook op die manier gemeente te mogen zijn.
De zondag springt er vaak echt uit. In veel gemeenten is er dan ’s morgens een kerkdienst waarin meer aandacht voor de jongste jeugd wordt gegeven en de middagdienst meer voor de oudere jeugd. En daarom heen? Bij de ene gemeente hebben ze na afloop preekbespreking met de jongeren en in weer een andere gemeente heeft een aantal jongeren vooraf contact met de predikant om het thema uit te werken, zodat de predikant tijdens de preek kan ingaan op vragen die er leven. Soms doet de jeugd ook nog een bijdrage: collecteren samen met de diakenen, een gedeelte voorlezen uit de Bijbel, de samenzang begeleiden met hun instrumenten, het lezen van de geloofsbelijdenis en de tien geboden, kortom op zo’n dag gebeurt er heel veel. Wat mij dan vaak opvalt met hoeveel eerbied de jongeren met deze taken omgaan. Het is net of ze voelen dat ze verantwoordelijkheid krijgen. Maar let ook eens op de ouders van die kinderen. Zij zitten vaak vol spanning toe te kijken en te luisteren naar de verrichtingen van hun kinderen.
En de dominee? Aan de ene kant heeft hij het wat gemakkelijker. Sommige onderdelen worden door anderen overgenomen. Maar het houden van de kinderpreek? Dat is voor velen best lastig. Je moet het evangelie zo vertellen en uitleggen dat ook kinderen in de zondagsschoolleeftijd er iets van kunnen meenemen en daarbij moet het ook een boodschap hebben voor hen die de basisschool kort of lang geleden achter zich hebben gelaten. Je zult je woordkeus behoorlijk moeten aanpassen om de aandacht van vooral de jongste kinderen er bij te houden. Petje af voor die predikanten die dat kunnen of op z’n minst proberen. Het lijkt zo simpel maar dat is het niet. Want zou een kind van vijf jaar wel begrijpen wat woorden als ‘rechtvaardig’ of ‘gebaande wegen’ inhouden? Daar heb je andere woorden voor nodig en misschien moet er soms wel een verhaaltje bij om dat uit te leggen. Ik als volwassene vind dat gesneden koek, maar kinderen? Misschien heb je als predikant veel meer tijd nodig om voor kinderen en jongeren een preek te maken dan voor volwassenen. Je moet namelijk letterlijk afdalen. Niet in de diepte, maar in de eenvoud.
Hoe dan ook, het kerkenwerk en verenigingseizoen zijn weer begonnen: zondagsschool, catechese, clubs, verenigingen, zangkoren, gespreksgroepen, Bijbelkringen, vergaderingen van commissies en kerkenraad, de huisbezoeken, (ben ik nog iets vergeten?). Wat mooi om zo gezamenlijk te beginnen. In het huis van onze God, op zondag in een eredienst. Waar jong en oud samenkomen rondom het Woord van de Here. Waar we samen de Naam van God mogen groot maken.
Geen commentaar deze keer maar een hartelijke oproep om mee te doen. Dat is toch niet teveel gevraagd?
Dokkum
Pieter Sijtsma