Waarschijnlijk was in de Ichthuskerk in Amersfoort niet eerder de wereldkerk zo breed vertegenwoordigd. Niet dat al die kerkleiders van ver naar Nederland gekomen waren, ze wonen hier gewoon. Mor Poycarpus bijvoorbeeld is de aartsbisschop van de Syrisch-Orthodoxe Kerk in Nederland. En ook Samuel Lee, een Iraanse pinkstertheoloog, doet zijn werk in Amsterdam. Alle vier hoofdstromingen van de christelijke kerk waren 29 september aanwezig. Orthodox, Rooms-katholiek, Protestants en Evangelisch. Ze zijn verenigd rond het thema. ‘Spirituele oecumene’ of minder theologisch gezegd, het gaat over: Geestelijke verbondenheid met gelovigen van andere christelijke geloofstradities.
Dat alles in beweging is, zal zo langzamerhand iedereen wel opgevallen zijn. Weinig is meer wat je denkt dat het is. Dat geldt ook voor ons eigen kerkverband. Beweging kan heilzaam zijn als we de goede kant op bewegen. Namelijk in de richting van Christus de Heere. Wat in de discussie opvalt, is dat er vanuit Rooms-Katholiek kring heel fundamentele dingen worden gezegd. Ook op het gebied van de ethiek is daar meer continuïteit dan bij ons protestanten. Mgr. Visser, vicaris-generaal van het bisdom Rotterdam, stelt dat de oecumene gebaat is bij het benoemen van de verschillen. ‘Te zeggen dat we ten diepste hetzelfde geloven, is veel te makkelijk en is oppervlakkig’. Hij refereert aan een debat dat hij enkele jaren geleden had met ds. J.M.J. Kievit over het Avondmaal. Volgens hem ging het er hard aan toe, ‘maar we ervaarden wel een eenheid in Christus’.
Dr. A. van de Beek benadrukte dat ‘eenheid’ in de Bijbel zeer zwaar weegt. De kerk is geen vriendenclub. Het is meer een gezin. Je kunt moeite met elkaar hebben, ruzie maken, maar je hoort bij elkaar. In 1054 speelde het eerste drama zich af. De kerk scheurde. En daarna nog vele malen. Tot 1054 werden wel dwalingen bestreden, maar de kerk brak niet. ‘Moeten we terug naar Heidelberg en Dordt of naar Nicea?’ vroeg dr. ir. J. van der Graaf zich af in zijn slotwoord. Ook andere sprekers nodigden uit om terug te kijken. Naar de Vroege Kerk. Om vooruit te komen moeten we terug.
Krijn de Jong, Urk