Toen in Afghanistan opnieuw een zelfmoordaanslag van de IS was verzuchtten we: Houdt het nu nooit op? Alweer een aardbeving in Haïti, de plek waar steeds de klappen vallen. Het steeds maar weer fout gaan van dingen doet me denken aan de repeterende breuk. Je weet wel: zo’n staartdeling die niet op nul uitkomt.

Vroeger op school vond ik ze wel leuk, de staartdelingen. En op de lagere school kwamen ze altijd uit, als je het goed deed. Daar zorgde de onderwijzer wel voor. We deden niet aan repeterende breuken. Dat de geschiedenis zich herhaalt was een besef dat pas later indaalde.

Er zijn kennelijk wetmatigheden. Sommige zijn te verklaren en zullen moeten worden geaccepteerd. Een land als Haïti ligt in het Caribisch gebied op een breuklijn diep in de oceaan. Een gebied waar twee aardplaten tegen elkaar aankomen en waar daarom meer aardbevingen voorkomen. Deze omstandigheden helpen niet om een land als Haïti tot ontwikkeling te brengen. Maar waarom wordt de verstrekte hulp niet goed gebruikt? Waarom is er zoveel corruptie. Dat hoeft toch niet? Waarom leren we niet van het verleden?

De geschiedenis herhaalt zich. Nog een wetmatigheid: Alle dieren zijn gelijk, maar sommige dieren zijn meer gelijk dan anderen. Dit is een uitspraak van de zichzelf belangrijker vindende varkens uit het boek Animal Farm van George Orwell uit 1945. Daar is het gewoon mee gezegd. Altijd zullen er mensen zijn die zich verheffen boven de anderen, die macht willen uitoefenen met alles wat daarbij hoort: geldzucht, geweld, overheersing. Altijd ten koste van anderen.

En dat brengt me weer in Afghanistan waar de taliban opnieuw aan de macht zijn gekomen. Waar mensen in doodsangst samendromden bij de enige uitweg uit die situatie, namelijk het vliegveld in Kabul, om daar de dood te worden ingejaagd door een zelfmoordterrorist. Waar daarmee alle hoop verloren lijkt te zijn gegaan. Waar het laatste lichtpuntje is verdwenen en op dit moment complete hopeloze duisternis heerst.

Oplossing
Intussen zijn we met zijn allen bezig met het aanwijzen van de oorzaken, de schuldigen, de verantwoordelijken. Wie had wat wanneer behoren te doen en waarom is dat toen niet gebeurd. Alsof dat helpt. Wat lost dat op? Om het de volgende keer – die dus zeker weten komt – beter te doen?
Wat moet er gebeuren als er duisternis is, wat is het enige dat helpt? Om daarop het antwoord te weten moet je weten wat duisternis is. Met duisternis wordt bedoeld het ontbreken van zichtbaar licht. De oplossing is dus dat er licht moet zijn. ‘Er moet licht komen!’ Dat klinkt bekend, of niet? De eerste scheppingsdaad van God was precies dat. Hij sprak deze woorden en er was licht. En het bijzondere is, dat ook wij als zijn kinderen datzelfde licht mogen verspreiden, daartoe opgeroepen door Het Licht van de wereld, onze Here Jezus Christus.
Gods licht verspreiden. Als tekenen van zijn koninkrijk dat komt.
Wij kunnen die breuken niet kloppend maken. Wij kunnen de harten van mensen niet veranderen. Dat kan God alleen. En dat zal Hij doen. Elke knie zal zich buigen en elke tong zal belijden: ‘Jezus, Hij is Heer.’

Nel Noppe, Leeuwarden