Morgen is het weer zover. In veel gezinnen wordt Sinterklaas gevierd. In mijn beleving nog altijd een gezellig feest voor jong en oud. Voor een klein bedrag kun je heel veel plezier beleven. Een prikkelend gedicht erbij met daarin onder anderen uitgelegd waarom nu juist dit cadeautje is gekocht. Dat verhoogt het plezier vooral voor de andere huisgenoten. Vaak worden gemaakte blunders in het afgelopen jaar nog eens breed uitgemeten, wordt er een vermanend of bemoedigend woord aan toegevoegd en dan mogen de cadeautjes worden uitgepakt. En wat blijkt achteraf? Iedereen is tevreden met wat hij of zij kreeg. En zo hoort het.
In de grote zakenwereld lijkt het soms of Sinterklaas ook daar aan het uitdelen is, maar dan op een heel buitensporige manier. Bijna wekelijks haalt hij de krant met het woord 'bonussen'. Wie het woordenboek er op na slaat leest als omschrijving bij dit woord: 'iets dat men extra krijgt'. In de meeste gevallen zal dit een geldbedrag zijn. Maar ook aandelen of opties komt men tegen. Waarom krijgt men iets extra?s? Het antwoord kan kort zijn: omdat men iets gepresteerd heeft, waarvoor een extra beloning gerechtvaardigd is.
Maar nu is het merkwaardige, dat hoe meer salaris je krijgt hoe groter de bonussen zijn. Blijkbaar kun je een bijzondere prestatie van een fabrieksarbeider niet met hetzelfde belonen als een bijzondere prestatie van een manager of afdelingschef. En al helemaal niet met die van een directeur of voorzitter van de raad van commissarissen. Toch blijft het merkwaardig. De fabrieksarbeider moet er voor zorgen, dat er geen foute producten gemaakt worden. Van de manager of afdelingschef wordt verwacht, dat hij voor zijn onderdeel op een goede wijze leiding geeft aan het personeel en er voor zorgt dat het werk op schema blijft. Tenslotte is de directie er voor om te zorgen dat het hele bedrijf draaiende blijft en het liefst ook nog winst maakt. Door deze verschillende verantwoordelijkheden is er logischerwijs ook onderscheid in het salaris. Zo zit ons salarissysteem nou eenmaal in elkaar.
Mijn moeite ligt veel meer in het feit, dat het iets extra?s bijna altijd terecht komt bij hen, die in de top van een organisatie zitten en over het algemeen is het uit te keren bedrag behoorlijk meer dan iets. Ze ontvangen al een hoog salaris omdat ze grote verantwoordelijkheid dragen. Maar om dan als Sinterklaas zulke extra hoge bedragen uit te betalen gaat mij te ver. Helemaal wanneer de prestaties ook nog onder de maat zijn, ja er soms zelfs grote blunders gemaakt worden en de persoon in kwestie wordt weggestuurd met een grote som geld.
Hoe gaan we hier als christen mee om? Stel dat je als christen in een topfunctie zit bij een bedrijf waar deze cultuur heerst: Sinterklaas spelen met het geld van een ander en jezelf daarbij vooral niet vergeten! Leert Gods Woord ons niet dat geldzucht nog steeds de wortel is van alle kwaad? Dat was vroeger zo en dat is nog steeds zo. We zien het bijna dagelijks om ons heen. Helaas! We zijn niks beter. En toch zullen we er tegen moeten vechten.
Wanneer een directie de bonussen uit eigen portemonnee zou moeten betalen dan was het snel gebeurd met dit Sinterklaas spelen. Het meest eerlijke vind ik altijd nog, wanneer je je personeel aan het eind van het jaar met iets extra?s wilt belonen: geef iedereen hetzelfde bedrag. Dat hoeft heus geen groot bedrag te zijn. Zo kun je ook voor je personeel op een verantwoorde manier Sinterklaas spelen.

Dokkum                       
Pieter Sijtsma