Mijn vrouw en ik zijn net terug van een vakantie in Zwitserland. We hadden een ap-partement in Grindelwald, een daldorp, met een prachtig uitzicht op de bergen. Het was er heerlijk vertoeven. We vergaten er alles door. Zelfs de val van het kabinet en de ?val? van Sven Kramer gingen aan ons voorbij. We hebben geweldig genoten. Dit moet het Zwitserlevengevoel zijn.

Met het Zwitserlevengevoel wordt trouwens meer bedoeld dan genieten van een vakantie in Zwitserland. De pensioenverzekeraar Zwitserleven is ooit begonnen met een reclamecampagne om zijn product te verkopen. Die is geweldig aangeslagen en heeft een nieuw woord opgeleverd: Zwitserlevengevoel. Dat is zorgeloos genieten van het leven nadat je met pensioen bent gegaan. Het is reizen, eten en drinken, jezelf verwennen.
Van mijn bescheiden pensioen, de emeritaatuitkering, kan ik me niet de ene na de andere vakantie permitteren. Ik zou dat trouwens ook niet willen.
Wat wil ik wel? Wat kan ik maken van deze laatste fase van mijn leven? Waarvan en hoe kan ik genieten? Tot nu toe geniet ik ervan dat ik de druk van het dagelijkse werk niet meer heb. Blijft dat zo of ga ik het werk in de gemeente erg missen?
Bovendien is pensioen (voor mij) niet alleen maar genieten. Zo ben ik niet meer de bewoner van een pastorie. Ik heb nu een eigen huis. Als er iets kapot is, moet ik het zelf (laten) repareren. Maar daar heb ik helemaal geen kaas van gegeten. Daar ge-niet ik dus niet van. Ik denk dan: zat ik nog maar in de pastorie. Dan werd het voor me geregeld en gedaan. Maar die tijd is voorbij.
Deze nieuwe levensfase zie ik als een zoektocht. Als ik afga op de adviezen en op-merkingen van anderen is het niet moeilijk. ?Geniet?, en ?Jij zult zeker je tijd zinvol weten te besteden?. Dat zegt men mij. Ik ben daar nog niet zo zeker van. Ik merk dat zonder het vaste ritme van het werk de tijd gemakkelijk door je vingers wegglipt. Dan blijft er van het grote genieten, dat voor 65 plussers schijnt te zijn weggelegd, niet veel over. Ook al zou je een verzekering bij Zwitserleven hebben. Ik heb niets tegen een goede verzekering waardoor je evenveel te besteden hebt als toen je werkte. Maar ik weet wel dat dit niet verzekert dat het leven alleen maar genieten is. Het is de vraag of dit het leven is.

Door het geloof is Jezus mijn leven. Door Hem ben ik verzekerd dat niets mij zal scheiden van de liefde van God. Door Christus ben ik eeuwig verzekerd van het Leven. Christusleven gaat ver uit boven Zwitserleven. Leven met Christus is pas echt en eeuwig genieten. Ook als ik dat niet voel, mag ik in Hem geloven. Want Hij heeft alles volbracht. Wat een genot.
Dit geloof is het uitgangspunt voor mijn zoektocht in mijn nieuwe levensfase. Dat was het trouwens ook in de vorige fase. Maar toen lag er meer vast, door de verplichtingen en verantwoordelijkheden die een voorganger van een gemeente heeft. Maar met dit uitgangspunt mag ik er op vertrouwen dat ik een nieuw levensritme vind. Een levensritme waarin ik God eer en geniet van het leven. Het Christuslevengevoel.

Amersfoort                                                                                       
D. Visser