Soms vraag ik het me af: ‘Wat is het middelpunt van de wereld?’ En dan bedoel ik de aarde. In mijn hoofd popt de wereldkaart op, zoals ik hem ken uit de Bosatlas. Meten is weten. Met een beetje smokkelen kom ik bij Nederland uit. Europa in elk geval. Logisch? Ja dat is logisch vanuit ons gezichtspunt. Amerika ligt in het westen en Rusland in het oosten. En wij in het politieke midden.
In de week van Hemelvaart mocht ik samen met zeven jonge(re) gemeenteleden vijf dagen op reis. We vertrokken op woensdagochtend heel vroeg met als bestemming Taizé, een klein dorpje in Frankrijk waar een grote kloostergemeenschap gevestigd is. De gemeenschap zelf bestaat uit ongeveer 90 broeders. Wat er groot aan is, is dat deze gemeenschap een plaats van reflectie, gebed en inspiratie wil bieden aan jongeren uit de hele wereld. Er zijn barakken, er zijn kampeervelden met toiletgebouwen en er is een grote keuken waar elke dag voor duizenden jongeren eten bereid kan worden.
Deze week, op 4 mei, herdenken we de doden uit de Tweede Wereldoorlog, de slachtoffers die vielen tijdens de koloniale oorlog in Indonesië, en degenen die daarna nog omkwamen tijdens oorlogssituaties en vredesmissies, waarbij Nederland betrokken was. We denken dan natuurlijk vooral aan de Joden, maar ook aan Sinti en Roma, en natuurlijk aan al die mensen uit het verzet en anderen, die willekeurig slachtoffer waren van vergeldingsacties. Bij de oorlog in Indonesië zijn ook heel veel slachtoffers gevallen, en ook onder de militairen die in de loop van de tijd uitgezonden zijn om de vrede, waar ook ter wereld, te bewaren. Bij het herdenken van de doden, om precies 20.00 uur, staat Nederland letterlijk stil. Zelfs het verkeer en het openbaar vervoer liggen twee minuten stil. Indrukwekkend!
Nog steeds ben ik aan het bijkomen van de kroningsplechtigheid van Charles III. De begrafenisplechtigheid van Elisabeth II, vorig jaar, is ook nog altijd in mijn gedachten. Wat een getuigenis was dat. Er werd iemand begraven die haar koningschap als een roeping had ervaren en die aan die roeping trouw was geweest. Tot het einde toe. De hele wereld was getuige. Velen hadden toen het gevoel dat er behalve een koningin, ook een tijdperk werd begraven. En nu was daar de kroning.
Het nieuwe jaarboek van de Christelijke Gereformeerde Kerken is weer uit. Alle ge-update telefoonnummers, adressen, enzovoorts zijn weer te vinden in dit jaarboek. De redactie zal er altijd een boel werk van hebben om alles te verzamelen. Als het nieuwe boekje in je handen ligt, blader je het zo af en toe eens even door en lees je het een en ander. Je gaat op zoek naar bepaalde gemeenten en leest het jaaroverzicht van het afgelopen jaar.
