Het kan niemand ontgaan zijn, het voorjaar hangt in de lucht. Heerlijk om weer even in het zonnetje te kunnen zitten, ook al kan het nog best behoorlijk fris zijn. De bomen en planten laten frisse en nieuwe blaadjes zien. Bij ons is de bloei van de magnolia het teken dat het echt richting warmer weer gaat. Prachtig om het proces van knop tot bloem van dag tot dag mee te maken.
Trouw
Dat het van winter weer voorjaar wordt en van lente weer zomer zit ook iets vertroostends. De seizoenen volgen elkaar op en daar doen wij mensen helemaal niets aan. Het gaat buiten ons om en dat is maar goed ook.
Met de catechismus belijden we in de kerk dat de opeenvolging van de seizoenen met de voorzienigheid van God te maken heeft. De almachtige en overal aanwezige kracht van God waardoor Hij hemel en aarde, inclusief alle schepselen onderhoudt en regeert. Niets gebeurt toevallig. En dan noemt een van onze belijdenisgeschriften, de Heidelbergse Catechismus, in zondag 10 het groeien van bomen en planten, regen en droogte, vruchtbare en onvruchtbare jaren, eten en drinken, gezondheid en ziekte en rijkdom en armoede als kenmerken van deze voorzienigheid.
Aanvechting
Als je lekker in het zonnetje zit en het gaat goed met je, is het niet zo moeilijk om met deze woorden in te stemmen. Gelukkig zorgt Hij voor mij, geprezen zij Hem. Maar als er ziekte is of armoede? Als je de aarde voor je ogen op ziet warmen en de gevolgen van klimaatverandering steeds zichtbaarder worden? Als de kerk voor je ogen in een ingewikkelde fase terechtgekomen is en het perspectief onzeker is? Klopt het dan wel of zijn de woorden van zondag 10 van de Heidelbergse Catechismus alleen voor mensen bedoeld die geen aanvechting kennen? Het is weleens 'de belijdenis van een hereboer' genoemd, van iemand die z'n schaapjes op het droge heeft en voor wie er eigenlijk geen materiële bedreigingen zijn.
Magnolia
Voor mij helpt de bloei van de magnolia altijd. God zorgt, buiten mij om gaat Hij door met zijn trouw. Als ik het nog niet door heb of er nog helemaal niet aan toe ben, worden de sapstromen al gestuwd om op het juiste moment te bloeien. Ik hoef daar niets voor te doen.
De Bijbel vertelt ons nog meer over de trouw van God. Bij de aanvechting die er misschien is, bij de zorgen. Niet alleen de magnolia zal bloeien, zelfs de woestijn zal bloeien als een lelie, zegt Jesaja 35. Hoop voor de kerk, hoop voor het kerkverband, zelfs hoop voor mij.
J. Oosterbroek, Ruinerwold