O kindeke klein
Woedend was ze, het Portugese Europarlementslid Edite Estrela. Een schijnheilige vertoning vond ze het. ‘Op de dag van de mensenrechten hebben hypocrisie en obscurantisme het gewonnen van de legitieme rechten van de vrouw op zelfbeschikking’. ‘De meest extreme en fundamentalistische bewegingen hebben hun wil opgelegd aan het parlement’. Wat voor verschrikkelijks was er gebeurd? Edite Estrela had vanuit de commissie voor vrouwenrechten en gendergelijkheid een vergaande resolutie ingediend. Ze vindt het hoog tijd worden dat alle lidstaten binnen de EU toegang krijgen tot legale abortus. Er zijn nog steeds landen die daarin achter lopen. Verder vind ze dat regeringen moeten verhinderen dat gewetensbezwaren worden ‘misbruikt’ om abortus te voorkomen. Omdat ze toch bezig was riep ze ook nog op even tot verplichte seksuele opvoeding, waarin een positief beeld zou worden overgedragen van homoseksualiteit. Op zich leek het allemaal niet zo heftig omdat het om een niet-bindende resolutie ging. Maar de tegenstanders zijn terecht beducht dat er van zo’n pro-abortus standpunt een belangrijke signaalfunctie uit kan gaan. Als de resolutie zou worden aangenomen zou het wel gelden als het officiële standpunt van het Europese parlement. Estrela ging er van uit dat haar voorstel er met gemak door zou komen. Het moest er gewoon doorkomen, punt uit.