De beweging Black Lives Matter is dagelijks in het nieuws. Dit is een internationale beweging die ontstaan is in de Afro-Amerikaanse gemeenschap in de Verenigde Staten als reactie op politiegeweld tegen Afro-Amerikanen. Heel begrijpelijk en legitiem. Dit oorspronkelijke verzet snap ik. De zwarte mens is evenveel waard als ieder ander mens en dit recht wordt in de Verenigde Staten soms letterlijk met voeten getreden. Daartegen zou iedereen, ook wij, in opstand moeten komen.
Maar wat er vervolgens wereldwijd en ook in Nederland gebeurt is naar mijn mening vreemd en verontrustend. Wat gebeurt er? Wat bezielt de mensen? Is opeens alles geoorloofd omdat men wordt achtergesteld? Regels die we samen hebben afgesproken gelden niet meer? En hoe moet onze reactie daarop dan zijn? Steeds als er iets in het nieuws wordt gepresenteerd over discriminatie of wát dan ook dient de situatie te worden beoordeeld, moet de leugen eruit worden gefilterd en zal ik moeten toetsen wat de bron is.

Wat is er voor bijzonders aan deze datum? Ja, we mogen weer met honderd personen een kerkdienst houden. En het is bijna vakantie.

Maar er is nog iets: Op 1 juli gaat de nieuwe wet op de orgaandonatie in. Tot nu toe gold de regel: Als je niet geregistreerd bent, ben je geen donor. Dat gaat straks veranderen, de regel wordt omgedraaid. In principe ben je orgaandonor, tenzij je aangegeven hebt dat je dat niet wilt. In het donorregister kun je vastleggen of je je organen wilt geven aan iemand die ze nodig heeft. Of je geeft aan dat je, om welke reden dan ook, dat niet wilt, of je wilt alleen bepaalde organen doneren. Een derde mogelijkheid is er ook nog, namelijk dat je de beslissing aan de nabestaanden overlaat.

Discriminatie is een groot probleem. En het gaat veel verder dan alleen politiegeweld tegen donkere burgers in Amerika. En het komt overal voor. In Amerika, in Nederland, bij de voetbalvereniging en in de kerk. We hoeven niet te doen alsof wij daar als broeders en zusters boven staan. O, we zijn een voornamelijk witte kerk (wat zegt dat eigenlijk?), dus wat dat betreft hebben we weinig problemen. Maar is dat zo? Discriminatie heeft vele vormen…

We moeten rennen om de tram te halen. Ja, we weten dat mondkapjes nu in het openbaar vervoer verplicht zijn, maar door  de haast zijn we het even vergeten. Dus maakten we in de tram het zakje open dat we die morgen net gekocht hebben. Het duurt even. Dat levert ons een fikse vermaning op van de trambeambte. ‘U moet de mondkapjes opzetten voor dat u de tram instapt. U bent nu al twee minuten in de tram en u hebt anderen en uzelf in die tijd in gevaar gebracht’. Ze gaat nog even zo door, maar we kunnen haar niet goed volgen vanachter haar plastic bastion en we zijn druk met onze mondkapjes. Ik zal niet zeggen dat ze erg onvriendelijk was, maar ze sprak ons wel toe als kleuters. Wel even wennen zo'n mondkapje. Je bril raakt gelijk beslagen en het bezorgt je ook een wonderlijk gevoel. Plotseling voel je je medewerker van een  chirurgische team. Weinig mensen houden het op als ze de tram uitstappen.