Vorige week hebben we in ons dorp gecollecteerd voor een goed landelijk doel. Niet specifiek christelijk. Niet controversieel. Kortom, voor de meeste mensen een aansprekend doel. Vrijwel iedereen wilde dan ook wat geven. Sommigen wilden wel, maar konden niet.  Geen contant geld in huis is een situatie die steeds vaker voorkomt. Mocht u dat herkennen, denk dan eens aan de mogelijkheid om een muntenpotje in de gang klaar te zetten, zodat u altijd wat muntgeld paraat hebt. Maar dat even terzijde. 

Naast de bovenstaande reactie waren er de gebruikelijke: wij doen niet mee, wij geven niet aan de deur, ik heb net al wat gegireerd, ik schuif het rolgordijn gauw naar beneden, zodat ik niet thuis ben, ik hoor de bel niet…echt niet…!? Maar daar niet om getreurd, anderen wensten ons succes, vonden het een goed doel en gaven ruimhartig.

Eén geweldige opmerking bleef hangen en die wil ik u graag meegeven.

Vrijwilligers. Waar vind je die vandaag de dag? Die vraag wordt op vele plekken in onze maatschappij gesteld. Van de voetbalvereniging tot de buurtvereniging. En van de kerk tot de speeltuinvereniging.

Mijn vrouw en ik zijn onlangs verhuisd en in Zwolle recht tegenover een openluchtzwembad gaan wonen. Dit zwembad wordt in de lucht gehouden door voornamelijk vrijwilligers. Destijds (1992) is dit bad gered van de sloop en tegen betaling van abonnementsgeld en zo’n zes uur vrijwilligerswerk per jaar draait ieder lid van de vereniging mee. Als je geen lid bent van de vereniging krijg je geen toegang tot het zwembad. Op twee manieren kun je naar binnen: als verenigingslid of je wordt door een lid van de vereniging als introducé meegenomen. Dan kan de introducé tegen betaling naar binnen. Je staat dus beteuterd bij de kassa als je op de bonnefooi naar het zwembad bent gegaan en niet naar binnen mag gaan. De formule werkt al bijna 25 jaar succesvol.

Kun je de scheppingsorde loslaten, zonder in chaos, de omgekeerde schepping, te belanden? Een van de belangrijke scheppingskenmerken is de man/vrouw verhouding. ‘Mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen’. ‘En zie, het was zeer goed’. Maar het bleef niet goed. De zondeval was aanzet tot nieuwe chaos. Alles werd door elkaar geschud. De seksualiteit niet in het minst. In Zijn genade gaf de Heere regels, geboden, om ons uit het moeras te houden. Maar steeds minder mensen vragen naar Hem, laat staan naar Zijn geboden.

Onlangs debatteerde de Tweede Kamer over de vraag of je zelf je leven zou mogen beëindigen. Ja, als je vindt dat het voltooid is, zo zei het kabinet. Het overweegt daartoe een wetsvoorstel en wil tegemoetkomen aan een groep mensen, die naar het kabinetsoordeel steeds groter wordt: zij zijn 'klaar' met leven. Het debat daarover in de samenleving zou inmiddels 'gerijpt' zijn.

Sommigen betwijfelen die bewering: is het waar dat het aantal ouderen toeneemt dat de regie rond het eigen levenseinde in eigen hand wil houden? Of laat een betrekkelijk kleine groep sterker van zich horen?