Vermoeid maar voldaan zetten zij na de vier weken durende projectreis van Stichting Pikulan weer voet op Nederlandse bodem. In gezelschap van twee bestuursleden bezochten de achttien deelnemers, grotendeels afkomstig uit de regio Surhuisterveen en Drachten negen projecten in Indonesië: zeven op Java, één op Sulawesi , één op Bali.
Eenmaal per twee jaar geeft het bestuur aan mensen die betrokken zijn bij het werk van Pikulan, meestal door financiële adoptie van een of meer kinderen, de gelegenheid door eigen waarneming kennis te nemen van de gang van zaken in de projecten. Dat betekent vroeg opstaan en vele kilometers afleggen, per bus, trein, vliegtuig.
Microkredietprojecten
De projecten die bezocht werden, zijn voor het allergrootste deel gericht op ondersteuning van ouders die financieel niet bij machte zijn hun kinderen naar school te laten gaan. Ook worden er microkredietprojecten gesteund, onder andere in Semarang, bedoeld om mensen te helpen in hun eigen onderhoud te voorzien. Door goede begeleiding ter plekke lukt het om bijvoorbeeld een klein kledingwinkeltje (van twee bij drie meter) van de grond te krijgen. In dezelfde arme wijk zet een arts zich in voor gezondheidszorg aan oude mensen en een melkproject voor baby’s. Ondervoeding komt daar niet meer voor.
Dokter Darmyanti, die door haar opleiding in Nederland goed Nederlands spreekt, legt helder uit hoe zij bezig is. In de bespreking met de bestuursleden legt zij rekening en verantwoording af van haar werk in het afgelopen jaar. Inmiddels zeventig jaar, heeft zij tot vreugde van het bestuur goede opvolging gevonden zodat de continuïteit van het project gewaarborgd lijkt. In Batu, Oost-Java is het grootste project van Pikulan: honderd kinderen kunnen dankzij steun uit Nederland naar school. Verheugend om te horen dat nog eens vijftig kinderen worden gesponsord door mensen in Indonesië zelf. Zal Pikulan hier over een poosje overbodig zijn?
Mevr. Theedens, een Indonesische die het Nederlands goed machtig is en ook al op leeftijd zal over niet te lange tijd het stokje overgeven aan jongere medewerkers. De ontvangst van de groep is net als overal met zang, dans en een heerlijke maaltijd overweldigend. De groep wordt keer op keer getroffen door de gastvrijheid die de Indonesische cultuur eigen is.
Lepradorp
Hetzelfde geldt voor het bezoek aan het lepradorp in Batulelling bij Rantepao op Sulawesi. Dit is het oudste project van Pikulan, opgezet in 1984 en mee mogelijk gemaakt door bijdragen en hulp uit plaatsen in Friesland. De namen van enkele huisjes zoals Bergum, Rottevalle en Fryskepeallen, getuigen van de bijzondere verbondenheid vanuit het verleden tot op de huidige dag.
Een bezoek aan het weeshuisproject op Bali ontstaan door de opvang van kinderen die plotseling wees werden nadat hun ouders, werkend op het land, door een hevige vulkaanuitbarsting omkwamen is het laatste van de bezoeken aan bestaande projecten.
Door grote offervaardigheid van adoptieouders en goede opbrengst van de kringloopwinkel in Surhuisterveen kunnen in de toekomst wellicht nieuwe projecten gesteund worden. Het verkennende bezoek aan een opvang voor verstandelijk gehandicapte kinderen, een groep mensen die in de Indonesische samenleving veelal uit het openbare leven weggehouden wordt, maakte veel indruk.
Door plaatselijke mensen uit scholen en kerken in te schakelen en daar veelvuldig, ook evaluerend goed contact mee te houden slaagt het bestuur er in mede door de enorme inzet van meer dan honderdtwintig vrijwilligers zowel in Nederland als in Indonesië de strijkstok geheel vrij te houden. Door de verantwoordelijkheden te delen komt het symbool van de stichting, de pikulan, de draagstok waaraan in Indonesië twee manden gedragen worden tot leven: samen dragen wij de lasten.
R. Wemmenhove, Drachten
Meer informatie : www.pikulan.nl