Net als veel anderen denk ik met weemoed terug aan vroegere tijden. Binnenkort word ik zevenenzestig en de jaren achter me worden er steeds meer. Dat gebeurt als je ouder wordt. Een halve eeuw terug zat ik op school. Dat was voor mij een mooie tijd. Het was leuk en vooral de exacte vakken hadden mijn interesse. Natuurkunde, wiskunde, scheikunde niet zo, hoewel ook die sommetjes leuk waren.
Ik worstel ermee. Onlangs hoorde ik twee uitdrukkingen die me sindsdien bezighouden. Het ging over mensen die in kritieke omstandigheden de moed hadden zich uit te spreken over wat ze zagen en die ook niet anders konden om wie ze waren. De uitdrukkingen die langs kwamen waren ‘de moed om te zien’ en ‘de moed om te zijn’.
Een aantal (grote) bedrijven heeft er in de afgelopen jaren voor gekozen om een vierdaagse werkweek in te voeren. Het personeel is op een doordeweekse dag vrij en de uren op de andere werkdagen blijven gelijk en ook het salaris blijft hetzelfde. Mensen die al vier dagen werkten, krijgen het loon van een volledige werkweek. Hoe de werknemers die extra vrije dag invullen is helemaal aan henzelf. Maar bedrijven zijn ervan overtuigd dat een extra dag vrij eraan bij zal dragen dat het personeel gemotiveerd hetzelfde werk verricht.
Doetinchem heeft zich mooi op de kaart gezet. Dit jaar vierde koning Willem-Alexander zijn verjaardag in deze Achterhoekse stad. De koninklijke familie werd gastvrij onthaald, er waren leuke activiteiten, er klonk muziek en er was veel gezelligheid. Met een stralende zon was het voor de vele bezoekers en tv-kijkers een mooie dag. Het kan zijn dat ik licht bevooroordeeld ben, omdat ik een geboren en getogen Achterhoeker ben en ik jarenlang in Doetinchem heb gewoond.
Maar het waren niet alleen Achterhoekers die genoten hebben van Koningsdag 2025. Ook het koninklijk paar zelf vond het een prachtige dag. Oo
Dit nummer verschijnt kort voor de officiële dodenherdenking – met de kransleggingen op de Dam in Amsterdam – en voor Bevrijdingsdag. Dat is een officiële feestdag in Nederland. Dat weten we allemaal. De dag van 4 mei en die van 5 mei staan – zou je kunnen zeggen – in ons nationale bewustzijn gegraveerd. We beleven deze dagen elk jaar weer en worden daardoor herinnerd aan het verleden waarbij we ook bepaald worden bij het grote goed van vrijheid. Wat heeft die vrijheid gekost? Welke offers zijn daarvoor gebracht?
Elk jaar weer word ik getroffen door de persoonlijke verhalen die verteld worden door nabestaanden of nabije verwanten van nabestaanden. De laatste jaren worden die verhalen soms op een bijzondere manier belicht doordat er rond 4 en 5 mei documentaires worden uitgezonden. Daarin worden sommige verhalen nog uitgebreider verteld. Dat helpt om de herinneringen levend te houden. Omdat dat nodig is om ons bewust te zijn van de kostbaarheid van de vrede die we in Nederland genieten. Daarom hangen we de vlag uit, halfstok op 4 mei en voluit op 5 mei. We willen blijven gedenken.
