Dit nummer verschijnt kort voor de officiële dodenherdenking – met de kransleggingen op de Dam in Amsterdam – en voor Bevrijdingsdag. Dat is een officiële feestdag in Nederland. Dat weten we allemaal. De dag van 4 mei en die van 5 mei staan – zou je kunnen zeggen – in ons nationale bewustzijn gegraveerd. We beleven deze dagen elk jaar weer en worden daardoor herinnerd aan het verleden waarbij we ook bepaald worden bij het grote goed van vrijheid. Wat heeft die vrijheid gekost? Welke offers zijn daarvoor gebracht?

Elk jaar weer word ik getroffen door de persoonlijke verhalen die verteld worden door nabestaanden of nabije verwanten van nabestaanden. De laatste jaren worden die verhalen soms op een bijzondere manier belicht doordat er rond 4 en 5 mei documentaires worden uitgezonden. Daarin worden sommige verhalen nog uitgebreider verteld. Dat helpt om de herinneringen levend te houden. Omdat dat nodig is om ons bewust te zijn van de kostbaarheid van de vrede die we in Nederland genieten. Daarom hangen we de vlag uit, halfstok op 4 mei en voluit op 5 mei. We willen blijven gedenken.

Nog een paar weken en dan vieren we opnieuw het Paasfeest. Dat betekent dat we voor wat betreft het kerkelijk jaar in de lijdenstijd zitten. De veertigdagentijd. Een tijd van bezinning.
Jongeren van onze gemeente hebben vorig jaar het initiatief genomen om een Paaspodcast te maken en ook dit jaar was dat het geval. Elke morgen kan je de dag beginnen met een gedachte, een meditatie en vaak een lied. Allerlei gemeenteleden, jong en oud,  dragen bij aan deze podcast en wij mogen ernaar luisteren en bemoedigd worden.

Het kan niemand ontgaan zijn, het voorjaar hangt in de lucht. Heerlijk om weer even in het zonnetje te kunnen zitten, ook al kan het nog best behoorlijk fris zijn. De bomen en planten laten frisse en nieuwe blaadjes zien. Bij ons is de bloei van de magnolia het teken dat het echt richting warmer weer gaat. Prachtig om het proces van knop tot bloem van dag tot dag mee te maken.

De profetische uitspraak: ‘Het is God of de afgoden,’ van de christenfilosoof prof. dr. ir. H. van Riessen (1911-2000) heb ik altijd onthouden. We zien zijn woorden nu letterlijk in vervulling gaan. Europa heeft, met Nederland als koploper, de God van Israël vaarwel gezegd. Oosterse godsdiensten vulden al snel het vacuüm op dat hierdoor was ontstaan en ook het oude heidendom begon weer aan onze deuren te rammelen.