Waarschijnlijk was in de Ichthuskerk in Amersfoort niet eerder de wereldkerk zo breed vertegenwoordigd. Niet dat al die kerkleiders van ver naar Nederland gekomen waren, ze wonen hier gewoon. Mor Poycarpus bijvoorbeeld is de aartsbisschop van de Syrisch-Orthodoxe Kerk in Nederland. En ook Samuel Lee, een Iraanse pinkstertheoloog, doet zijn werk in Amsterdam. Alle vier hoofdstromingen van de christelijke kerk waren 29 september aanwezig. Orthodox, Rooms-katholiek, Protestants en Evangelisch. Ze zijn verenigd rond het thema. ‘Spirituele oecumene’ of minder theologisch gezegd, het gaat over: Geestelijke verbondenheid met gelovigen van andere christelijke geloofstradities.

Ons land werd opgeschrikt door de moord op strafrechtadvocaat Derk Wiersum. Een verschrikkelijk drama voor zijn vrouw en kinderen, en zijn familie, vrienden en collega's. Eveneens een aanslag op de rechtsstaat. We wisten al langer dat het recht en ook veiligheid voor burgers beter beschermd moeten worden dan nu het geval is. Maar de urgentie van noodzakelijke maatregelen kwam woensdag 18 september jl. op een gruwelijke manier in het nieuws.

Het Nederlands Dagblad (ND) vierde feest. Afgelopen zaterdag 28 september in Amersfoort. Het ND bestaat namelijk 75 jaar. De Vrijmaking vond 75 jaar geleden plaats en in dat jaar verschenen de vrijgemaakte kerkbladen Reformatie Stemmen en De Vrije Kerk, de voorlopers van het huidige ND. Over het jubileumjaar bestaat overigens verschil van mening. De naam ND dateert van 1967. Door te kiezen voor het jaar van de Vrijmaking wil men denk ik de band tussen ND en GKv benadrukken.                 

Het ND pakte zaterdag flink uit met een gevarieerd feestprogramma van muziek, interviews met onder andere (oud-) hoofdredacteuren, gesproken columns, een felicitatie van Lucas Bolsius, de burgemeester van Amersfoort en een feestrede door minister Arie Slob van Mediazaken. En ook Aad Kamsteeg ontbrak niet.  

Ik weet nog goed dat we, toen we in 2004 na zes jaar werken in de zending terugkwamen uit Mozambique, best aan een paar dingen moesten wennen die in Nederland intussen anders waren geworden.

Toen wij in 1998 naar Mozambique vertrokken kwam het gebruik van e-mail er net in. Toen we eind 2004 terugkwamen was het inmiddels heel gewoon geworden. En daardoor was er ook iets anders heel gewoon geworden: in de aanhef van een e-mail hadden de omgangsvormen een wijziging ondergaan. Het werd heel gewoon om een mail aan iemand te beginnen met ‘beste …’, waarbij op die puntjes vaak de voornaam van de betreffende persoon stond.