In 2024 verscheen het rapport ‘Jeugdtrends’. Dit rapport is een samenwerking van een aantal christelijke (jongeren)organisaties. Zelf zeggen deze organisaties over de jeugdtrends: ‘Met deze jeugdtrends schetsen we wat er speelt in het leven van jongeren en willen we hoop, inspiratie en handvatten bieden aan iedereen die met jongeren optrekt.’

De afgelopen jaren en zeker de afgelopen maanden en weken zijn voor onze Christelijke Gereformeerde Kerken roerig geweest. In een tijd waarin kerken in Nederland toch al onder druk staan door secularisatie en vergrijzing, kwam de discussie over de vrouw in het ambt en over kerkelijk handelen ten aanzien van diegenen die samenleven in een homoseksuele relatie, als een storm over de gemeenten.

Polarisatie

Verschillende synodebesluiten en lokale keuzes hebben geleid tot polarisatie en spanningen. Ben je voor of tegen, dat wordt gevraagd. Ruimte voor nuance, voor rust, voor het midden lijkt er niet meer te zijn. Wat ooit vanzelfsprekend leek, is nu een bron van pijn en verdeeldheid.

Toch is het belangrijk om stil te staan bij wat deze situatie ons leert – niet alleen over onze structuren en besluiten, maar ook over onze roeping als kerk van Christus. Want hoe moeilijk het ook is, verdeeldheid dwingt ons tot bezinning. Wat is wezenlijk voor ons geloofsleven en kerkzijn? Hoe blijven we trouw aan Gods Woord en tegelijk verbonden met elkaar?

De CGK is altijd een kerk geweest die trouw geweest is. Trouw aan de Schrift, aan de belijdenis, aan elkaar. Uiteraard zijn er discussies geweest, felle discussies soms. Tot voor kort konden die discussies altijd gevoerd worden en kon men elkaar daarna weer de broederhand geven. Nu lijkt dat ver uit het zicht gekomen te zijn. De worsteling met deze situatie is niet per se verkeerd – zij kan juist vruchtbaar zijn als zij ons terugbrengt tot afhankelijkheid van de Heilige Geest. Niet onze argumenten of meerderheden, maar de stem van de Goede Herder moet centraal staan.

Nederigheid

Deze tijd vraagt om nederigheid. Geen enkele partij heeft het alleenrecht op zuiverheid, waarheid of liefde. Waar we menen het gelijk aan onze kant te hebben, ligt juist het risico van hoogmoed op de loer. Kunnen we – hoe moeilijk ook – elkaar nog zien als broeders en zusters die Christus liefhebben?

De toekomst van de Christelijke Gereformeerde Kerken is onzeker, maar onzekerheid is niet hetzelfde als hopeloosheid. We mogen vertrouwen dat de Here Zijn Kerk niet loslaat. De oproep van Paulus om ‘de eenheid van de Geest te bewaren door de band van de vrede’ (Ef. 4:3) klinkt vandaag niet zwakker, maar des te krachtiger. Misschien betekent dat op sommige plekken het inslaan van verschillende wegen. Maar ook dan blijft de roeping om in liefde en waarheid met elkaar om te gaan.

Laten we als gemeenten, ambtsdragers en gemeenteleden steeds weer teruggaan naar de bron: het Woord van God, het gebed, en het vertrouwen dat Hij bouwt aan Zijn gemeente – soms ondanks ons.

Dronten, Jurrian Oosterbroek

Je kunt rustig zeggen dat de woorden die hierboven staan een van de diepste verlangens van het mens-zijn raken: dat we als mens gezien worden. En meteen geldt ook dat we hiermee een diepe pijn raken van mensen die zich niet gezien weten, die over het hoofd worden gezien, die niet meetellen of die op een nog andere manier buiten de boot vallen. In het pastoraat kom je het verschillende keren tegen, want het speelt ook binnen de gemeente van Christus. Ook daar worden mensen over het hoofd gezien. En dat, terwijl het evangelie laat zien dat Jezus mensen ziet! Jezus ziet Natanaël onder zijn vijgenboom zitten. Jezus ziet Levi voor zijn tolhuis zitten. Hij ziet de mensenmenigte die uitgeput en hulpeloos is zonder herder.

Net als veel anderen denk ik met weemoed terug aan vroegere tijden. Binnenkort word ik zevenenzestig en de jaren achter me worden er steeds meer. Dat gebeurt als je ouder wordt. Een halve eeuw terug zat ik op school. Dat was voor mij een mooie tijd. Het was leuk en vooral de exacte vakken hadden mijn interesse. Natuurkunde, wiskunde, scheikunde niet zo, hoewel ook die sommetjes leuk waren.