Thuis. Een plek waar je jezelf mag zijn. Zonder opsmuk. Zonder bedreiging. Je hoort er helemaal bij. Dat is niet vanzelfsprekend. Gelukkig zijn er overal mensen die anderen die erbuiten vallen welkom willen heten. Welkom thuis! We staan in drie artikelen stil bij de hulpverleningzondag en bij twee ‘thuis’projecten, die we dan met collectes steunen. Hierbij een artikel over ‘Thuis in West’.
De droom van de farao. De armetierige aren slokten de zeven rijpe, volle aren op (Gen.41). Of misschien moeten we wel denken aan de eerste landbouwer Kaïn. Die dag van de oogst bleek geen dankdag. Een wonder: de tarwekorrel die in de donkere aarde valt en dan het ontkiemen en dan de korenaar. Het hangt er wel
In zeven hoofdstukken houdt prof. dr. A. Huijgen, hoogleraar aan de Theologische Universiteit Apeldoorn, zich bezig met het lezen van de Bijbel. Niet met gewoon lezen, maar met gelovig lezen.
Huijgen ziet dat in onze westerse cultuur velen de Bijbel lezen met het accent op de feitelijkheid. Wat is er precies gebeurd? Klopt de weergave van het gebeurde? Hoe kan het dan dat er tegenstrijdigheden in de Bijbel staan? Of is dat alleen maar schijn? Anderen lezen vooral de (ogenschijnlijk) begrijpelijke gedeelten en passen die passages direct toe op hun eigen leven. Bij beide soorten Bijbellezen staat de lezer boven de Bijbel.
Het lijkt wel zomer, maar het is mei. Op de camping heerst rust. Onze caravan staat aan het water. Tijdens het vissen komt de campingbaas me vertellen, dat er morgen wat tijdelijke gasten zullen komen. Bewoners uit het plaatselijke verzorgingstehuis, dement en licht dement, zullen een dagdeel doorbrengen op de camping. De andere dag worden twee caravans opgetuigd en voorzien van parasols en stoelen. Ze zijn klaar voor het experiment. Benieuwd hoe de mensen er op zullen reageren. Tijdens onze lunch onder de luifel scharrelen er verschillende ouderen voorbij. Arm in arm met hun begeleiders. De waterkant lokt, maar hebben ze nog weet van gevaar? Een oude man schuift zijn demente vrouw, in een rolstoel, over het veld. Hij ziet ons zitten en zwenkt naar rechts. ‘U woont hier mooi meneer,’ opent hij het gesprek. Schuift dan zijn vrouw onder de luifel en pakt de nog niet bezette stoel. Even zitten en… Hij had de kost verdiend met praten,
Mag je onbekommerd genieten van welvaart? Wat zegt de Bijbel over ons consumptiepatroon en ons koopgedrag? Hoe werd in het verleden gedacht over omgang met geld en goed? Mag een christen schulden maken? Wat moet de houding van kerk en gelovige zijn ten opzichte van wie in armoede leven?
Dr. J.P. de Vries, theoloog en oud-hoofdredacteur van het Nederlands Dagblad, heeft een mooi boek samengesteld over dergelijke vragen. Hij bespreekt deze vragen in het licht van de Bijbel, in een negental hoofdstukken. Wat hij eerder daarover heeft gepubliceerd, heeft hij enigszins bewerkt en hier samengebracht. Ik geef hieronder enkele gedachten uit dit boek door.
Allereerst wordt betoogd dat de Bijbel richtlijnen geeft voor onze omgang met geld en goed. De theologie kan en mag het terrein van de economie daarom niet links laten liggen. Weliswaar kan zij niet heel concrete economische aanwijzingen geven, en moet zij zich beperken tot algemene normen. Wat de desbetreffende bijbelse richtlijnen in de praktijk kunnen betekenen, moet door ter zake deskundige economen verder moeten worden ingevuld. Toch kan zij helpen in de bezinning op dit terrein, en dienstbaar zijn aan kerk en gelovige. Zij kan bovendien in de samenleving een kritisch geluid laten horen.
Het apocriefe (verborgen) Bijbelboek Tobit speelt zich af in de tijd van de ballingschap. De hoofdpersonen zijn Tobit en zijn zoon Tobias. Net zoals zovele andere volksgenoten van het tienstammenrijk van Israël zijn vader en zoon ten tijde van Sanherib in 721 voor Chr. gedeporteerd naar Ninivé, de hoofdstad van het rijk van de Assyriërs.
Tobit is een godvrezende Jood, die zich ook in Ninivé verre houdt van afgoderij en probeert zo veel als mogelijk is zich te houden aan de Joodse leefregels. Als hij ziet dat een lichaam van een Israëliet buiten de muren van Ninivé wordt gegooid dan begraaft hij het (Tob.1,17).
