Het is helaas al donker als ik in Heerde aankom. Graag had ik nog iets meer van de omgeving gezien. Heerde ligt aan de rand van de Veluwe, dat betekent veel bos. Dat is zelfs in het donker nog waar te nemen.
Over de pastorie kan niet geklaagd worden. Het is een forse, alleenstaande woning die natuurlijk geheel gereed gemaakt is voor de nieuwe predikant. De studeerkamer ruikt nieuw, de inrichting is nog niet helemaal rond. De salontafel is nog niet gearriveerd. Twee aardappelkisten doen zolang dienst. Het studentenleven is nog dichtbij. Ik ben de eerste bezoeker in de nieuwe studeerkamer. Vijf dagen geleden werd ds. Mulder in de Gelderse gemeente Heerde bevestigd. De start ging overigens wel heel anders dan gehoopt was.
Zaterdag 4 februari hadden ze bijna de verhuiswagen ingehaald toen er door de ouders werd gebeld. Ezra, het 8 maanden oude zoontje, was plotseling heel erg ziek geworden. Onmiddellijk werd de auto gekeerd en gingen de geschokte ouders richting Langerak. 'Ik heb zo hard mogelijk gereden.'
Met de ambulance is Ezra toen naar het ziekenhuis in Rotterdam gebracht. Daar werd hersenvliesontsteking geconstateerd. Er volgden een aantal spannende dagen. De artsen spreken over blijvende gevolgen. ‘We hebben de Heere gesmeekt om genezing.’ De gemeente leefde onmiddellijk intensief mee. Verschillende bidstonden werden belegd. Na twee spannende weken mocht Ezra weer naar huis. ‘We zien nu een vrolijk mannetje. We zijn ontzettend dankbaar.’ Op vrijdagmiddag 17 februari kwamen ze als gezin in Heerde. ‘s Avonds vond de bevestiging en intrede plaats.
Met welke tekst bent u bevestigd en waarover heeft u tijdens uw intrede gepreekt?
Mijn voorganger ds. Van der Toorn heeft gepreekt over Johannes 1 vers 6-8. Getuigen van het licht. Mijn intredepreek lag in het verlengde daarvan. Ik preekte uit hetzelfde hoofdstuk, Johannes 1, maar dan over vers 29: ‘Zie, het Lam van God, dat de zonde van de wereld wegneemt!’ Ik heb in mijn preek verwezen naar het schilderij van de schilder Matthias Grunewald die Johannes de Doper met een extra lange vinger naar Christus laat wijzen: zie het Lam van God. Ik wil een dominee zijn met een lange vinger.
Hoe bent u zelf tot levend geloof gekomen?
Dat is niet zomaar in een paar zinnen te vertellen. Ik ben wel christelijk opgevoed, maar op een gegeven moment werd het me heel duidelijk: zoals ik nu leef, kan ik niet verder. Er gebeurden in die periode bepaalde dingen die me dichter bij God gebracht hebben. Ten slotte kwam ik tot een totale overgave. Ik ervaarde Gods liefde heel diep.
Hoe is uw roepingsbesef ontstaan?
Een gedeelte uit Gods woord sprak me op een zeker moment heel krachtig aan. De zendingsopdracht uit Mattheüs 28: ‘Gaat dan heen, onderwijs al de volken, hen dopend in de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilig Geest, hun lerend alles wat Ik u geboden heb, in acht te nemen.’ Je kunt zoiets lezen met je ogen, maar op dat moment sloeg het bij mij in als een bom. Het was voor mij de eerste stap op weg naar het predikantschap. Ik volgde op dat moment een HBO-opleiding economie. Ik zat in het derde jaar. Ben toen overgestapt naar Apeldoorn. Dat was in het begin een ware beproeving. Het eerste tentamenblok haalde ik maar een tentamen. Ik heb in die moeilijk periode veel over afhankelijkheid geleerd.
Op welk onderwerp bent u afgestudeerd?
Kind en geloof. Over het Godsbeeld en zelfbeeld van tien- tot twaalfjarigen. Ik voel me uitgedaagd door de vraag: hoe breng ik het Woord dicht bij het kind.
Hoe heeft uw vrouw meegeleefd in het beroepingsproces?
We hebben het samen heel intensief, biddend, beleefd. Ze heeft haar baan bij Eleos opgegeven. Ze gaat zich nu eerst aan ons gezin wijden. We hebben twee jongens. Sem is twee en een half jaar en Ezra acht maanden. Samen hopen we ons ook aan de gemeente te geven.
U bent een jongeling.
Ze hebben hier ervaring met beginnende predikanten. Ik heb veel vertrouwen in de kerkenraad. Met vreugde ga ik aan de slag.
Even een heel andere vraag. Zijn er ook vluchtelingen in Heerde?
Ik weet het nog niet. Tijdens de bevestiging en intrede was er in elk geval een man uit Kosovo. Dat was wel bijzonder. Ik had hem in onze vorige woonplaats Langerak via een diaconaal project ontmoet en daarna regelmatig bezocht. Het leek me mooi om hem ook uit te nodigen voor de dienst, maar ik verwachtte niet dat hij zou komen. Maar hij was er toch. Hij was met anderen uit Langerak meegereden. Er is nog een andere kleine link met vluchtelingen. Het huis dat we achtergelaten hebben, gaat bewoond worden door een gezin uit Irak. In overleg hebben we zoveel mogelijk spullen, gordijnen, vloerbedekking, enz., achtergelaten.
Voordat we uit elkaar gaan, stelt dominee Mulder voor om samen te lezen en te bidden. Een goed idee. Het geloof moet in de eerste plaats gepraktiseerd worden. We lezen Psalm 100 en bidden en danken samen voor Gods leiding en zorg.
Krijn de Jong, Urk