Al een aantal jaren vieren we, als gezin, een van de kerstdagen met ‘vreemde’ gasten. Ieder jaar weer raakt dat deel uit het kerstverhaal mij in het bijzonder: ‘En er was voor hen geen plaats in de herberg’. Voor de Zoon van God was zelfs niet eens een warme plek om geboren te worden. Niemand was bereid zijn huis en hart te openen voor twee vreemde mensen met hun op komst zijnde kindje. Ze waren nergens welkom.
In het najaar van 2015 zaten de IJsselhallen in Zwolle overvol met ruim vierhonderd vluchtelingen uit met name Syrië. Deze mannen waren de verschrikkingen van de oorlog ontvlucht in de hoop spoedig met hun geliefden herenigd te worden. Zij hadden de gevaarlijke route genomen, zodat hun vrouwen en kinderen via een veilige weg de vrijheid konden bereiken.
Geestelijke honger
De Zwollenaren stonden massaal op om hen welkom te heten, om met hen te sporten, taalles te geven, te spreken en met hen te eten. Zo kwamen wij in contact met twee Syrische mannen. Ze kwamen een keer eten en in de weken erna zaten ze met regelmaat aan onze tafel. Nadat ze het vervolgtraject in een AZC mochten afwachten, hielden we contact. En toen werd het kerst. Ik haalde Chihad uit Dronten, mijn man Ghassan uit Ter Apel. De kerstdagen logeerden ze bij ons.
Mensen in onze omgeving vonden ons naïef. Wie doet nou zoiets met kinderen in huis. Maar zoals mijn man het kort en krachtig zegt: ‘Niets doen is geen optie!’ We mogen zegen ervaren uit deze contacten. Ook voor onze kinderen horen ze er (nog steeds) helemaal bij! We zien tegelijk een grote geestelijke honger en die mogen we voeden.
Gastvrijheid is meer dan de deur van je huis openzetten. In de Bijbel staat in de oorspronkelijke tekst voor het woord gastvrijheid: xenophillia dat letterlijk betekent: liefde voor de vreemdeling. Dat is meer dan iemand te eten geven, dat is je liefde en je leven delen! De deur van je hart mag open!
In Leviticus 19, 33 en 34 staat het onomwonden: Iemand die als vreemdeling in jullie land verblijft, mag je niet onderdrukken. Heb hen lief als jezelf, want jullie zijn zelf vreemdelingen geweest.
Gastvrijheid is een van de kernwaarden van stichting Geloof in Taal. In dit missionaire initiatief ontvangen we enkele dagen in de week mensen uit onze stad die uit niet-westerse culturen komen. Bij Taal en Taart staat de informele ontmoeting en taalles centraal. Bij Bijbelse Taal is er ook de ontmoeting met God. En bij Taal en Lunch delen we niet alleen de maaltijd samen, maar ook in eenvoudig Nederlands verhalen uit de Bijbel over geloof, vertrouwen, liefde en hoop.
Levenshouding
Ieder jaar is onze Taal en Lunch kerstlunch een grote happening. Er wordt met extra veel zorg eten bereid, door onze gasten en onze medewerkers. De tafels worden netjes gedekt. Voor iedere gast is er een klein presentje, met een verwijzing naar het Goede Nieuws van kerst. En het kerstverhaal mag worden gedeeld. Dat is zo bijzonder. Want er zit voor hen zoveel meer herkenning in het verhaal dan bij ons Nederlanders. De cultuur, de gebruiken, maar ook de reis die Jozef en Maria moesten maken. Het niet gewenst zijn, onzeker over waar je de volgende nacht je hoofd zult neerleggen. En altijd tranen bij de vrouwen als moeder Maria eindelijk haar kindje in haar armen houdt. Gods liefde is mens geworden en is er ook voor hen. Ras en huidskleur doen er voor God niet toe.
Gastvrij-zijn is geen activiteit, maar een levenshouding. Geen bad, bed, brood. Ieder mens heeft het nodig gezien te worden, geliefd te zijn. Vooral op momenten waarop anderen vrolijk feestvieren kan de eenzaamheid en het gemis van het vaderland zo intens voelbaar zijn.
Wat gaat u doen met kerst? Voor wie mag u uw huis openstellen of meer nog, voor wie mag uw hart opengaan? Wij vieren kerst dit jaar met drie gasten. En ik hoop van harte dat ze zich in ons huis echt thuis mogen voelen. Ik wil u van harte een gastvrije kerst toe wensen!
Elly Volkerink, Zwolle