Franca Treur pakt je. De manier waarop zij de dingen vertelt, neemt je mee, en je beleeft er ook iets van mee. Het is niet voor niets dat in een bespreking van deze roman in het Reformatorisch Dagblad geschreven wordt dat het leven van Ina, de hoofdpersoon van het boek, ‘uiterst herkenbaar’ is ‘voor alle refomeisjes van haar generatie.’ Dat heeft de uitgever dan ook meteen in een zilverkleurige sticker op de stofomslag geplakt. En dat maakt – misschien ook wel – dat velen het boek gelezen hebben.
De worsteling die in het boek getekend wordt, is eveneens herkenbaar voor velen. Wie vandaag met de ogen open leeft, hoeft wat dat betreft helemaal niet ver bij zichzelf vandaan te kijken. Uit de gesprekken die ik als predikant met verschillende mensen – van heel verschillende leeftijden – gevoerd heb, weet ik dat maar al te goed. In de verschillende besprekingen die zoal verschenen zijn, ben ik een paar keer een vergelijking tegen gekomen met het werk van Jan Siebelink. Er zijn inderdaad overeenkomsten, zeker ook als het om de sfeer gaat en de aanwezige worsteling hoe om te gaan met de diepste overtuigingen die met het geloof gegeven zijn. Wat doet dat met je? En wat gebeurt er dan allemaal? Franca vertelt haar verhaal en laat haar lezers zo meekijken in haar gedachten en ontdekkingen. Daar kun je van vinden wat je wilt, en ik heb ook heus mijn gedachten, maar het is naar mijn overtuiging goed dat er boeken als dit verschijnen. Omdat het inderdaad waar is, dat vele ‘refomeisjes’, en daar maak ik dan maar van, dat veel jongeren die op zoek zijn naar de grote vraag wie ze zijn, en waar ze bij horen, en wat dat van hen vraagt (dé grote identiteitsvraag) openheid nodig hebben om voor zichzelf en samen met anderen te ontdekken welke Stem hen in hun leven aanspreekt.
Jan van ’t Spijker, Hoogeveen
Franca Treur, Hoor nu mijn stem, Prometheus: Amsterdam 2017, 352 p., € 22,50, ISBN 9789044629125