Betsaïda is een vissersdorp aan het meer van Galilea. Uit de geschiedenis weten we dat het een welvarend gebied is geweest. Vis was een veel gevraagd artikel in die tijd. Varkensvlees aten de Joden niet en lamsvlees was er alleen voor speciale gelegenheden. Goeie handel dus. De vissers Simon en zijn broer Andreas woonden er en hadden zelfs een eigen boot. Ze trokken veel op met twee andere broers die ook een boot hadden. Dat waren Jakobus en Johannes, de zonen van de oude Zebedeüs. - Overigens best handig wanneer je met twaalf man op weg gaat. Of wanneer de een zoveel vissen vangt dat de andere boot moet helpen om niet te kapseizen. Ook hierin zien we ongemerkt de hand van de Meester! -
Maar je kunt met een boot nog veel meer doen dan vissen vangen. Je kunt op mensen vissen. Dat moest Simon leren toen Jezus hem vroeg de boot als preekstoel te mogen gebruiken en later om een ‘onmogelijk’ grote vangst binnen te halen. Jezus gebruikt de praktijk van alledag voor Petrus en de anderen om de dingen duidelijk te maken. Kijk maar:
Na een nacht niets gevangen te hebben gebiedt Jezus de netten weer uit te gooien. Je ziet Petrus denken: ‘Wie is hier nu de vakman?’ Hij sputtert wat tegen, maar doet toch wat Jezus hem zegt. En ziehier het resultaat: De Grote Visser laat zien wie Hij werkelijk is. Misschien hadden ze nu met hun vieren in een klap minstens de hele maandomzet binnengehaald. Economisch een groot succes. Maar de discipelen reageren anders. Ze zijn door angst en ontzag bevangen. Ze zien hier het Goddelijke en Messiaanse in Jezus. Dat meemaken, daar bij zijn, ongelofelijk! Ze laten de opbrengst achter en gaan met Jezus mee. Zomaar….!
Een tijd later krijgt Petrus de vraag of Jezus belasting aan de Tempel betaalt. Jezus weet er al van en vraagt Petrus om zijn hengel uit te gooien en uit de bek van de eerste de beste vis het geld te halen voor de tempelbelasting. Het zal genoeg zijn voor hen allemaal. En zo geschiedde.
Zo betaalt Jezus belasting voor het gebruik van Zijn eigen huis. De tempel, het huis van Zijn Vader. Bijzonder!
Zo moesten de discipelen leren wat vissen op mensen is.
Jezus zegt ook tegen ons: ‘Vis op mensen.’ Dit zijn jullie visinstructies:
- gebruik de hengel van de vrijgevigheid;
- de lijn van de nederigheid;
- het net van de vergevingsgezindheid;
- de dobber van de oprechte aandacht;
- de boot van hartelijke liefde.
Wie, als gelovige volgeling van Jezus, of als Zijn gemeente, zo zijn ‘net’ uitwerpt, zal merken dat de mensen die hij wil vangen daar op af komen.
Art van der Molen, Bierum