We hebben Bineke Berkenbosch, medewerkster van het Leger des Heils in Winschoten, gevraagd iets te vertellen over hoe zij omgaat met en aankijkt tegen het thema van dit kerstnummer ‘Vrede op aarde’
Zes jaar geleden heb ik het roer omgegooid. Ik was directeur van drie basisscholen, maar God heeft mij op een bijzondere manier aangeraakt en dat heeft mij doen besluiten om officier van het Leger des Heils in Winschoten te worden. Geheel ander werk, maar een baan die veelzijdig is en veel voldoening geeft. Ik ervaar het trouwens niet als ‘baan’ , maar als een roeping van God, die ik met veel liefde vervul.
Ik merk dat er in deze coronatijd een groot beroep op ons wordt gedaan. Waar veel onmogelijk is, kijken wij naar mogelijkheden. Doordat het Leger des Heils laagdrempelig is, durven mensen gemakkelijk bij ons binnen te komen voor hulp. Voordeel is ook dat ons gebouw bijna alle dagen open is. De hulpvragen zijn verschillend van aard. Maar ook wordt de eenzaamheid steeds groter bij de mensen, wij willen hen graag helpen. We merken dat onze koffiehoek daar in een grote nood voorziet.
Waar veel activiteiten stopten tijdens coronatijd, hebben wij onze activiteiten opgeschaald door o.a. de openingstijden van onze winkel en koffiehoek te verruimen. Ik besefte vorige week weer eens hoe belangrijk deze koffiehoek is. Met tranen in de ogen bedankte een bezoekster mij dat wij de koffiehoek open probeerden open te houden. Ze meldde: De koffiehoek is mijn redding, het is mijn behoud. Ik ben zo eenzaam, dit is mijn uitje! In de koffiehoek ontstaan vriendschappen, maar vinden ook vertrouwelijke en geloofsgesprekken plaats. De mensen zijn dolblij dat wij op eerste Kerstdag gewoon een speciale viering hebben voor alleenstaanden en wat hebben we al een opgaven! Bij meer dan dertig personen vieren we het gewoon twee keer!
Ik word daar stil van, dat wij zoveel mogen betekenen voor de mensen. Ik merk dat God een plan heeft met het Leger des Heils in Winschoten. Ik ben creatief en ik ervaar dat ik dit van God heb mogen ontvangen. Die creativiteit komt nu in coronatijd goed van pas. Je kunt bij de pakken neer gaan zitten en lamgeslagen worden. Maar ik krijg er juist energie van. Ik leer om anders te denken. Hoe kunnen we iets van God laten zien juist in deze tijd? Niet door in een hoekje te gaan zitten, maar door na te denken hoe we bereikbaar kunnen blijven voor de mensen, dat we zichtbaar zijn! Onze jaarlijkse kerstmarkt kan niet doorgaan. Geen nood! We veranderen onze kelder in een grote kerstwinkel. De mensen vinden dit prachtig en kunnen toch voor een prikkie mooie spullen kopen om hun huis in kerstsfeer te brengen. Maar ook een mevrouw die mishandelde meiden opvangt riep verrukt uit: oh wat prachtig! Nu kan ik de meiden voorzien van leuke kleding, want hun zelfvertrouwen is helemaal weg. Leuke kleding doet er dan toe.
Toen de mensen niet meer in ons gebouw tweewekelijks de gezamenlijke maaltijd konden gebruiken, zijn we maaltijden buiten gaan uitdelen bij het winkelcentrum. Duidelijk zichtbaar door onze camper. Inmiddels delen we honderd maaltijden uit aan mensen die het hard nodig hebben. Dit is mogelijk omdat we als kerken de handen ineen hebben geslagen. Het contact daar met de mensen is zo waardevol. Een mevrouw kwam de eerste keer met tranen in haar ogen, omdat ze zich schaamde dat ze de maaltijden nodig had. Door haar respectvol te behandelen, komt ze tegenwoordig met een glimlach haar eten ophalen. Met Kerst maken we er natuurlijk iets bijzonders van en geven we de mensen ook iets tastbaars mee als teken dat Jezus ook voor hen op aarde kwam. Die honderd mensen hadden we trouwens niet in ons gebouw gekregen, wat geeft God een kansen!
Zo mogen we iets van de liefde van God aan de mensen laten zien. We mogen een stukje vrede brengen op aarde. De vrede die soms ver te zoeken is. Waar we in het begin van de coronatijd de saamhorigheid ervaarden, merken we vandaag de dag dat de irritatie bij de mensen die bij ons komen groter wordt, mensen hebben soms , door alles, een kort lontje. Ze ervaren dat ze vooral in deze tijd niet worden begrepen. We merken dat veel meer mensen een beroep op ons doen, omdat de medemens het laat afweten. We proberen iedereen de helpende hand te bieden. Dat is soms een moeilijke opgave, want ook wij worden soms door de bureaucratie van het kastje naar de muur gestuurd. Ook wij worden er soms moedeloos van. Maar ik weet dat ik een machtig God heb en dat Hij naar mij luistert, daardoor ontvang ik een innerlijke vrede. En door die vrede in ons kunnen wij het volhouden. Die vrede proberen wij uit te dragen, door er te zijn voor de ander!
Kerstfeest, hoe gaan we dit met elkaar beleven? Meestal doen we dit door middel van vele kerstvieringen. Dit blijven we doen, alleen op kleinere schaal en vaker. We blijven doorgaan met het geven van hulp en met het uitdelen van maaltijden en tijdens de kerstperiode bieden we een feestelijk kopje koffie aan. Op Eerste Kerstdag staan onze deuren open. Juist in de kersttijd mogen we vertellen waar het werkelijk om gaat. Dat is de liefde van God voor ons mensen, dat is wat we willen uitdragen. Dat is wat we willen laten zien. Het is de liefde van God die ons vrede geeft, daar mogen wij van uitdelen. Dat verandert nooit, ook niet in coronatijd!
In ons liedboek staat een lied met een bijzondere waarde voor mij, juist in deze tijd:
U voert ons door woestijnen heen en nimmer laat U ons alleen
Uw trouw is eeuwig en constant, U leidt ons voort met vaste hand!
Bineke Berkenbosch, Leens