Op 17 juni 2022 is het al weer 40 jaar geleden dat ik in Midwolda in het ambt van predikant werd bevestigd. Reden genoeg om hierbij stil te staan en terug te kijken naar wat is geweest en vooruit te blikken naar de toekomst.
Allereerst de periode vanaf juni 1982 tot en met maart 2002. Het omvat een periode van een kleine twintig jaar dat ik in de gemeente van Midwolda werkzaam mocht zijn in prediking, pastoraat, catechese en diverse commissies. Van de genoemde werkzaamheden had in de eerste plaats de prediking, maar ook het pastoraat, en dan met name het ouderenpastoraat de liefde van mijn hart.
Dit neemt niet weg dat ik in mijn eerste gemeente toch nog een hele leerschool heb moeten doorlopen. Maar gelukkig had ik een wijze kerkenraad, die mij soms ook te hulp schoot in deze of gene situatie. Zo bijvoorbeeld na een woninginbraak op zaterdagavond. Ik kwam vroeg in de avond thuis, maar was me dát even schrikken! De hele woning was van beneden tot boven overhoop gehaald. Maar gelukkig waren er ouderlingen die zeiden: ‘We lezen morgen wel een preek. Dan kunt u even van de schrik bekomen!’
Zoals al gezegd omvatte de tijdsduur van het dienstverband in Midwolda een periode van ongeveer twintig jaar. Omdat er geen beroep volgde van een andere gemeente en de tijd er rijp voor was dat predikant en gemeente hun eigen weg zouden gaan, volgde er in het jaar 2002 een losmaking. Deze losmaking ervoer ik wel als pijnlijk, maar niet als rampzalig.
Dit temeer omdat de classis Groningen mij in de gelegenheid stelde om binnen de classis werkzaamheden te verrichten in pastoraat, catechese en commissies. Daar kwam niet lang daarna de gemeente van Nieuw-Amsterdam bij.
Door het beroep van de gemeente van Nieuw-Amsterdam in 2012 kwam ik weer op het hoofdspoor terecht.
In 2014 ging ik met emeritaat,waarna ik nog enige jaren in het ambt van ouderling aan de gemeente verbonden ben geweest.
Als PS-afgevaardigde in het deputaatschap Buitenlandse Zending kreeg ik steeds meer zicht op het grote belang van het missionair bezig zijn van de kerk. Graag had ik gezien dat er een landelijke Zendingszondag zou komen. Binnenkerkelijke problematiek zou dan vanzelf meer op de achtergrond komen te staan. Zo niet verdampen. Maar helaas!
Ik verkeer alweer sinds enige jaren in de luwte van het kerkelijke leven. Ook dat heeft zo zijn charme! Maar nog wel steeds actief in prediking en pastorale aangelegenheden, in de gemeente van Kantens. Al met al zie ik in dankbaarheid terug op de afgelopen veertig jaren.
Soli Deo Gloria!
Ds. J. Sijtsma, Middelstum