Met Pinksteren vieren we dat Gods Geest met overvloed is uitgestort op de gemeente. Gelovigen toen stonden in vuur en vlam. Gek genoeg beleven wij het vaak anders. Waar is de Geest dan aan het werk? Kun je aanwijzen waar je iets van zijn activiteit kunt zien? In dit artikel gaan we op zoek naar het werk van de Heilige Geest.
Het feit dat we vragen stellen over waar en hoe de Geest werkzaam is, zegt iets over ons. Blijkbaar merken we weinig van de Geest op. Dat ligt echter niet aan de Geest. Hij is in onze tijd niet minder werkzaam dan eerder of op andere plekken. Het heeft vooral te maken met onszelf, met verkeerde verwachtingen en met slechtziende (geloofs)ogen.
Als we het over het werk van de Geest hebben, dan denken we al snel aan bijzondere dingen: een opvallende bekering, een diepe geloofservaring, een overtuigende aanwijzing, een opmerkelijke gave of een wonderlijke genezing. Het gevaar bestaat dat we op die manier het “normale” werk van de Geest over het hoofd zien. Terwijl ook dat “normale” werk van de Geest bijzonder is.
‘Normale werk’ van de Geest
Laten we dus allereerst oog hebben voor het “normale” werk van de Geest. Om maar wat dingen te noemen: Hij is het die de ogen van ons hart opent om te ontdekken wat ons in Jezus Christus aangeboden wordt (Ef. 1:17-19). Hij is het die een mens geestelijk geboren laat worden (Joh. 3:3-8). Hij is het die ons “Abba, Vader” leert zeggen (Rom. 8:15-16). Hij is het die ons altijd verbonden houdt met Jezus Christus en de Vader en ons tot de waarheid zal leiden (Joh. 14:16-17,25-26; 16:12-15). Hij is het die ons vernieuwt door de vrucht van de Geest in ons te laten groeien (Gal. 5:22). Hij is het die ons toerust met gaven om ons in te zetten voor de gemeente (Rom. 12:3-8; 1Kor. 12). Elke gelovige die de Here Jezus belijdt is, goedbeschouwd, een wandelend bewijs van hoe de Geest nog altijd bezig is. Zie dat niet over het hoofd! Bij gelovigen om je heen niet. En als het er in je eigen leven mag zijn, ook bij jezelf niet. Want het is een verrassende en verrijkende ervaring om in deze “normale” werken van Gods Geest heel concreet de aanraking van de levende Here in het leven van mensen te ontdekken. Laten we ook elkaar daarop wijzen, zodat we elkaars (geloofs)ogen scherper weten te stellen en met steeds meer verwachting uitzien naar de vele manieren waarop de Geest in en door mensen werkt.
Onverwacht
Dat de Geest zijn “normale” werk op vele manieren doet, betekent ondertussen wel dat we niet raar moeten opkijken als het zich op een onverwachte manier aandient. De Geest gaat soms wonderlijke wegen om mensen bij Jezus en zijn gemeente te brengen en te houden. Wees daar dus ook alert op. Speur naar het werken van de Geest. Bij anderen en bij jezelf. Het begint al heel concreet bij zoiets eenvoudigs als je plotseling aan iemand denkt. Leg dat niet naast je neer, maar bel die persoon op, stuur een kaartje, leg contact. Hoe vaak hoor je later niet dat juist dat contact op dat moment zo belangrijk en goed was. Een knipoog van Boven! Influistering van de Geest! En ook als zo’n gevoel niet duidelijk als komend van de Geest bevestigd wordt, een vriendelijk contact met een ander zal toch niemand je kwalijk nemen?
‘Puzzels van de Geest’
Het vorige seizoen kregen wij als kerkenraad in Apeldoorn een aantal “puzzels van de Geest” op onze tafel. Zo zijn we ze gaan noemen. Mensen van buiten de kerk gaven aan lid te willen worden van onze gemeente, maar elk op zijn eigen wonderlijke manier. Een paar voorbeelden:
- Een zeventiger die lang geleden de kerkdeur achter zich dichtgetrokken had, trouwde met een van onze leden en werd door het Woord geraakt toen hij met haar weer eens de kerk binnenstapte. En heel bijzonder: zijn vrouw is een statushouder uit centraal Azië die twintig jaar geleden in onze gemeente tot geloof gekomen is. Ofwel: de Geest haalde iemand uit Verweggistan om hier in Nederland een van de kerk verdwaald schaap weer bij de kudde te krijgen…
- Een tiener mailde met de vraag of ze lid kon worden en of wij ook aan dopen deden. Ze had ons gevonden via Google.
- Een pasgetrouwd stel met baby kwam min of meer uit toeval bij ons in de kerk. Hij Nederlander, nooit gedoopt, maar door allerlei wendingen in zijn leven tot geloof gekomen. Zij een Afrikaanse pinksterchristen en sinds kort in Nederland. Of ze lid konden worden en de doop voor hem en hun kind openstond?
- Een moeder van een gezin vroeg of ze in onze gemeente lid kon worden. Ze was twee jaar eerder gedoopt. Via een collega en een Alpha-cursus tot geloof gekomen. Een kerstlichtjestocht van onze gemeente had ze drie jaar geleden in een kerstdienst bij ons gebracht. De kerk zat echter zo vol en ze was door zoveel mensen welkom geheten, dat ze het wat te veel vond en eerst een kerkdeur verder was gegaan, waar ze wat anoniemer kennis kon maken. Daar was ze met haar twee jongste kinderen gedoopt. Nu zocht ze verdieping en meer contact met gelovigen van haar eigen leeftijd. Ze vond het, toch, bij ons.
Het meest frappant aan dit alles is misschien nog wel, dat geen van allen binnengekomen zijn via het missionair-diaconale werk dat vanuit onze gemeente wordt gedaan. Alsof de Geest ons zei: “Ga vooral door met het delen van het Goede Nieuws, maar laat het binnenbrengen van mensen maar aan Mij over!” We hebben als kerkenraad verwonderd gestaan en voor ieder een aangepast catechesetraject aangeboden.
Open ogen
Kortom, Jezus leeft en zijn Geest is bezig. Wereldwijd, maar ook in onze omgeving. Durf te kijken naar het “gewone” geloof en de “gewone” betrokkenheid van mensen: je ontdekt er de aanraking van de Geest. Sta er tegelijkertijd voor open dat de Geest je verrassen kan. Wees ontvankelijk voor wat Hij doet, bij het lezen van de Bijbel, bij het bidden, bij het omgaan met mensen. Niet naïef, maar gelovig. Dan is speuren naar de Geest geen zoeken naar zo hier en daar een teken van leven, maar je ogen opendoen voor alle leven dat Hij nog altijd en op vele manieren wakker roept.
Arjan Witzier,
Apeldoorn.