Laatst was er op tv een documentaire over mensen en wonen. Waar willen mensen wonen? Grofweg bestaan er twee typen: de alfa’s en de bèta’s. De alfa houdt ervan te midden van mensen te wonen. Hij houdt van enige rommeligheid, literatuur, cultuur en contacten. De bèta heeft voorkeur voor meer rustige plekken met ruimte, en met meer nadruk op bezit. De eerste groep geeft nauwelijks om bezit, de tweede is er veel meer op gericht en houdt er ook graag allerlei apparaten op na.
Zou die indeling ook in de kerk bestaan? Maar dan qua visie: hoe wil je kerk zijn? Ik stel me zo voor dat de op apparaten gerichte bèta’s qua kerk wellicht gericht zijn op het ‘hebben’ van statuten, vastgestelde liederen, kerkgebouwen, vaste orden van dienst etc. De alfa’s daarentegen vinden ontmoeting veel belangrijker, willen met elkaar in gesprek en ze willen elkaars visies op het leven delen.
Was Jezus meer alfa of bèta , vraag ik me dan vervolgens af. Dat antwoord is snel gegeven. Apparaten waren er niet, dat scheelt. Bezit, daar was Hij niet zo van. Eén persoon gaf Hij zelfs het advies om ‘t spul van de hand te doen. Hij was wel van de contacten en relaties. Eten met tollenaars en zo. Ook wel met farizeeën overigens. Dus Hij beperkte zich niet tot een geselecteerd groepje gelijkgezinden. Als Hij vandaag een huisje zou hebben, dan zou dat denk ik staan in een smal, dichtbevolkt, rommelig straatje in een drukke stad.
Jezus was ook wel van de ruimte, trouwens. Dat deelt Hij dan weer met de bèta’s! Maar die ruimte zocht Hij enkel op om daarna zich weer te begeven onder het volk. Die ruimte was geen ontsnappingsplek maar een plaats om zich met Zijn Vader toe te rusten op Zijn taak.
Tot slot dan nog maar even het bijbelse visioen uit Openbaring genoemd. Het hemelse Jeruzalem. Stad! Nabijheid, relaties, alfa dus, daar lijkt het op aan te koersen. En met God als licht houden we het vast ook nog wel met elkaar uit!
Nynke Sikkema-Holwerda, Hoogeveen