Wonen en werken in Centraal-Azië (3)
Zo, alle feestdagen zijn weer achter de rug en het gewone leven gaat weer zijn gangetje. Het is voor ons toch best gek om de feestdagen zo ver weg door te brengen. De afstand is op sommige momenten heel groot en op andere momenten weer heel klein. Door de moderne media kunnen we hier gewoon meegenieten van de top 2000 tijdens het oliebollen bakken. Op zo’n moment waan je je in Nederland. Maar als je dan oudejaarsavond met allemaal Russisch sprekende mensen doorbrengt, die allemaal andere tradities op zo’n dag hebben, is de afstand naar Nederland toch weer erg groot!
Hoe gaat dat contact van ons met Russisch sprekenden nu eigenlijk? We zitten hier nu ongeveer vijf maanden. Daarvan hebben we tot nu toe drie maanden Russisch gestudeerd. Omdat het lessysteem hier heel anders is dan we in Nederland gewend waren, leren we niet meteen de gewone dagelijkse dingen. We hebben vooral grammatica bestudeerd de afgelopen maanden. We kennen nu dus vrij veel grammatica en weten theoretisch hoe een zin er uit hoort te zien in deze taal. Maar omdat onze woordenschat nog niet zo groot is kun je toch weer niet zo heel veel zeggen. Soms is dat wel frustrerend! Russisch schijnt een van de moeilijkste talen van de wereld te zijn en wat ons betreft klopt dat ook wel. Als je wilt vertellen dat je ergens heen bent gegaan, kun je bijvoorbeeld uit een stuk of twintig varianten van werkwoorden met voorvoegsels kiezen om precies duidelijk te maken wat je bedoelt. Je kunt aangeven of je bent gegaan, of je ook weer bent teruggekomen, of je lopend of met de bus bent gegaan, of je ergens bent binnengegaan of buiten bent blijven wachten… en dat allemaal in één woord. Voor ons een lastige klus om elke keer het goede woord te kiezen! Maar we merken dat we vooruit gaan. In het begin konden we het meeste van wat mensen zeiden niet verstaan. Nu kunnen we bijvoorbeeld op zondag in de kerk zo’n zeventig procent van de preek meekrijgen. Ook veel dingen die vrienden en kennissen in gewone dagelijkse gesprekken tegen ons zeggen kunnen we wel begrijpen. Maar daarvoor moeten we wel weten wat het thema is van een gesprek. Als je dat weet, kun je de draad makkelijk volgen. Maar als je het gespreksonderwerp kwijt bent, zit je er met open mond en klapperende oren bij en heb je geen idee meer wat er allemaal gezegd wordt. Het communiceren met mensen gaat erg op en neer en verschilt van dag tot dag. Gelukkig kennen veel studenten hier ook redelijk wat Engels en kunnen we half in het Russisch, half in het Engels prima met elkaar praten. Het gebruik van ons Engels wordt langzaam aan minder en hopelijk kunnen we aan het eind van ons eerste jaar vrijwel alles in het Russisch af. We hebben een aantal momenten waarop we onze taal goed kunnen oefenen. Eens per veertien dagen komt er een clubje jongeren bij ons thuis om samen de bijbel te bestuderen. Dit gaat allemaal in hun eigen taal en is dus voor ons een goede gelegenheid om zowel mensen te leren kennen, als de taal te gebruiken. Verder spelen we regelmatig spelletjes met een aantal vrienden die we hier hebben leren kennen. Op deze avonden kunnen we ook steeds meer Russisch praten. Het is fijn om te merken dat we vooruitgang boeken, ook al gaat het langzaam. Gelukkig is iedereen erg vriendelijk en willen veel mensen graag helpen om ons beter Russisch te leren.
Pieter en Hanna-Ruth