Een kalme vergadering!
Het werk vlotte in een hoog tempo, aangezien het dit jaar een vergadering van de particuliere synode betrof die volgde op een vergadering van de generale synode. Op zo’n vergadering is er gewoonlijk niet echt veel aan de orde, omdat de breedste vergadering net geweest is: daar zijn de meest uitvoerige rapporten van de verschillende deputaatschappen aan de orde geweest en de tijd na de sluiting van de generale synode is zo kort dat er ook niet al te veel nieuwe ontwikkelingen waarover verslag moet worden uitgebracht te verwachten zijn. Om die reden kon de agenda in korte tijd worden afgewerkt; er waren op een enkel punt na geen bijzonderheden die besproken dienden te worden. Er waren dus geen bijzonderheden, of het moest al zijn dat de vergadering afscheid nam van ds. J. Sijtsma als zendingsdeputaat namens de PS van het Noorden. Het is namelijk zo dat op de vergadering van de particuliere synode elk jaar de deputaten die hun periode hebben volgemaakt opnieuw worden benoemd, of er worden nieuwe broeders benoemd als er vacatures zijn ontstaan vanwege het vertrek van broeders naar een andere particuliere synode.
In de PS van het Noorden geldt daarbij de regel dat een deputaat een maximale termijn van 15 jaar als deputaat kan dienen en ds. Sijtsma diende die volle termijn. Daarom werd het nu tijd een nieuwe broeder in deputaten zending te benoemen, waarbij de vergadering met dank terugzag op alle 15 jaren dat ds. Sijtsma de PS van het Noorden in deputaten zending vertegenwoordigde. En dat is best een bijzonderheid te noemen!
Daarnaast kan gelukkig vastgesteld worden dat er verder geen bijzondere en ingrijpende onderwerpen waren die om behandeling vroegen. Zodoende kon al vroeg in de middag de vergadering gesloten worden en keerden de broeders weer huiswaarts.
Het was goed in Groningen te zijn. De verzorging was prima (dank aan de kosterij); de sfeer was goed, en de ontmoeting was ontspannen maar daarom niet minder geestelijk van aard. Een kerkelijke vergadering wordt altijd geopend met schriftlezing en gebed en op dezelfde manier eindigen we ook. Omdat we beseffen bezig te zijn met de dingen van het Koninkrijk. En dat Koninkrijk is niet van ons, maar van de Koning van de Kerk. Hij zegene al het werk in de kerken van het ressort van onze particuliere synode van het Noorden.
Hoogeveen
J. van ’t Spijker