Drie huizen verder dan onze woning in Ten Boer woonde een politieagent. Echt zo’n ouderwetse veldwachter. Net gepensioneerd of nog net niet, dat weet ik niet meer. Maar wat was hij altijd zeker van zijn gelijk! Het was of hijzelf de verkeersregels had bedacht, kon die feilloos toepassen, trok tijdens de uitleg al zijn bonboekje en gaf geen krimp tijdens het uitschrijven. De enige oplossing was om domweg niet met hem in aanraking te komen en op tijd hard weg te lopen. Speltbrink was zijn naam, maar iedereen noemde hem Spelbreker. Want dat was hij. Kortom, een beste buurman maar als politieagent kon je maar beter niet met hem in aanraking komen.
Veel vrienden had hij niet, zodoende had hij veel tijd om te vissen. Dat deed hij dan ook veel en na zo’n dag vissenkwam hij eens met een emmer paling thuis. Waarom hij die dieren levend meenam naar huis weet ik niet, maar dát ze leefden was duidelijk. Buurman keerde zijn emmer ondersteboven in het grasveld achter onze huizen. Het water liep mooi weg in het gras, en al die lange beesten kronkelden op het gras alsof hun leven ervan afhing. En eigenlijk was dat ook zo.
Nu had de kat van andere buren in de gaten wat er speelde en kwam aangeslopen. Mijn jongste zusje kwam juist vanaf de andere kant met de fiets uit school, liep de stoep op langs het veldje en zag precies wat daar gebeurde. De buurman knikte haar toe, heel vriendelijk (want ze fietste niet op de stoep, precies zoals het hoorde) en hij draaide ondertussen een sigaretje.
Opeens ging alles heel snel. De kat sprong tussen de wriemelende palingen. De buurman schrok en in zijn ergernis stapte hij naar de vissen en schopte naar de kat. Die maakte een sprong van schrik en stoof weg. Buurman gleed bij de schop echter uit in het natte gras en kwam languit tussen de palingen terecht. Briesend kwam hij overeind en keek naar zijn natte plunje, van zijn natte plunje naar zijn vissen, van zijn vissen naar de kat en van de kat naar mijn zusje: had zij zijn onfortuinlijke actie gezien? Ja, dat had ze. Maar ze keek de andere kant op. Soms was het beter om even de andere kant op te kijken. Buurman de agent had daar wel eens moeilijk mee, zij niet. Maar even de andere kant opkijken was natuurlijk iets anders dan er nooit over praten. Want eerlijk is eerlijk – elke shockerende gebeurtenis moet toch verwerkt worden.
Jan Ties Sikkema, Hoogeveen