Mensen hebben vandaag de leiding over hun doen en laten in handen gegeven van de wil. Het verstand is niet langer leidinggevend, en zeker niet meer het verstand dat wordt omstraald door goddelijk licht. Seksueel verlangen is niet meer wat God daarmee bedoelde.
Oorspronkelijk was dit verlangen een verlangen naar aanvulling door de ander, met daaraan verbonden een bijzondere zegen, namelijk de zegen van het ontvangen van kinderen.
De ultieme vervulling daarvan zou tot openbaring komen in de komende volmaakte eeuw van de opstanding. Hoewel mensen daar niet in het huwelijk zullen treden, en daar evenmin lichamelijke intieme gemeenschap beoefenen, zal het verlangen naar verbondenheid toch tot zijn doel zijn gekomen. Goed beschouwd is dit verlangen in Christus reeds tot vervulling gekomen. Maar eens zal het in heerlijkheid worden vernieuwd. God zal alles en in allen zijn.
Vervulling
Vanwege de zonde is dit verlangen naar verbondenheid ernstig aangetast. Onze cultuur is doortrokken van bederf. Ook kerken treffen in haar midden daarvan sporen aan. Wie zonder zonde is, moet de eerste steen maar werpen.
Vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw heeft zich op het terrein van de seksualiteit zelfs een aardverschuiving voorgedaan. Eerdere generaties verkenden behoedzaam het terrein van de ontmoeting met de andere sekse. Geslachtelijke omgang die niet plaatsvond binnen een levenslang verbond tussen man en vrouw, was een schande. Ondertussen is praktisch elke belemmering voor ongeordende seksualiteit weggenomen.
Hoe zal de houding van de christelijke gemeente daarin zijn? Haar houding zal verkondigend zijn. Ze put daartoe uit het evangelie, dat niet alleen spreekt over eeuwig behoud van zondaren, maar ook over echt mens-zijn. Het evangelie spreekt over Christus die de macht van de boze heeft gebroken, de schepping heeft hersteld, en door zijn Geest blijft herstellen.
Ze erkent seksueel verlangen als goede gave van God, en spreekt over de waarde daarvan, als bron van geluk en vreugde. God heeft dit verlangen in zijn herscheppend werk niet weggedaan. Het is nog steeds een teken en zegel van de huwelijksgemeenschap. Die boodschap mag en moet zij blijven verkondigen.
Wapen
De christelijke gemeente zal daarom vasthouden aan het werk van de Schepper, en diens doel met seksueel verlangen, waarvan Hij de vervulling in het aardse bestaan heeft toegewezen aan de verbondsgemeenschap tussen man en vrouw.
Tegelijkertijd onderstreept zij dat het huwelijk niet het hoogste goed voor gaaf mens-zijn is. Gehuwd- of ongehuwd-zijn is geen voorwaarde vooraf voor dienstbaarheid in het koninkrijk van God. In beide situaties is leven in de Geest essentieel.
Bij dit alles zal zij blijven waarschuwen tegen ongeordend seksueel verlangen. Een rondhangen in verdorven seksuele fantasieën is niet alleen een schending van de goede orde van God, maar ook erg schadelijk voor relaties naar anderen toe, en schadelijk voor het eigen mens-zijn. De kerk zal daarom pal staan voor seksuele reinheid, in overeenstemming met het getuigenis van de Schrift.
Bij haar verdediging van seksuele reinheid kan zij gebruikmaken van een krachtig wapen, namelijk de waarde van het huwelijk. Zeker, er zijn omstandigheden waarin ongehuwd-zijn de voorkeur verdient, en waarbij getrouwd-zijn geen optie is. Maar in onze cultuur is dit alleen-gaan niet gemakkelijk. Die weg is – gezien het seksuele klimaat – moeilijker dan in vroegere tijden. Juist in zo'n situatie kan het huwelijk ontucht tegengaan.
Voorbeelden
De apostel Paulus wees niet zonder reden op de waarde van het gehuwd-zijn. De kerk bezit daarmee een krachtig middel in haar pleidooi voor seksuele reinheid.
Zij verkondigt deze boodschap onder meer via voorbeelden in haar midden van mensen die hun leven lang samen zijn geweest met hun eerste en enige liefde: huwelijken die geleefd worden in liefde en trouw, met vreugde en in vrede, spreken boekdelen.
De huidige samenleving daarentegen biedt geen enkele morele steun aan die jongeren en alleen-gaanden die in onthouding willen leven tot hun huwelijk. Ze stimuleert juist de seksuele omgang binnen of buiten welk verband dan ook.
Zij die in seksuele onthouding willen leven, missen de steun van de samenleving als geheel. Zij voelen zich soms behoorlijk alleen, en ook wel eens wat in de steek gelaten, en moeten voor hun levensstijl die zij in overeenstemming met het evangelie vormgeven, een hogere prijs betalen dan vorige generaties.
En voor ouderen en jongeren die vastzitten in het moeras van een ongeordend verlangen naar seks, van verslaafdheid aan pornografie, en van een duister dubbelleven: de enige remedie is het werk van de Here Jezus. Alleen Hij geeft bevrijding. Niemand anders. Dat evangelie moet de kerk dan ook blijven verkondigen, en ook de blijde tijding over de Heilige Geest die mensen vernieuwt.
De gemeente van Christus is de plaats waar eerbied voor geordende seksualiteit normaal is, en ook onthouding van seksuele intimiteit buiten het huwelijk. Zij zal eraan vasthouden dat juist in een huwelijksverbond de seksuele omgang tot zijn recht komt, en dat dit verband is gegeven tot bescherming, welzijn en zegen voor mensen, en als weerspiegeling en teken van de verhouding tussen Christus en zijn gemeente.
D. J. Steensma, Feanwâlden