Samen in de gemeente
Ds. J. van het Goor, predikant van de hervormde gemeente te Rijssen, heeft een zeer lezenswaardig boekje geschreven over de christendertiger, zijn positie in de kerk en wat de generatie dertigers van de kerk verwacht.
Van het Goor reikt de hand naar dertigers. Ze hebben het druk met carrière maken, en – als die er zijn – met hun opgroeiende kinderen. De avonden vullen zich al gauw met sporten, sociale media of een cursus voor het werk. In het weekend vieren de dertigers verjaardagen en ontmoeten ze vrienden. En God en de kerk? Die schieten er soms bij in. Toch is de kerk voor christendertigers belangrijk, maar ze zijn over het algemeen minder betrokken dan de vorige generatie.
Interviews
De schrijver heeft zelf onderzoek gedaan door middel van enquêtes in kerkelijke gemeenten in grote delen van het land. Ook heeft hij interviews afgenomen. Zodoende is het geen boekje over hen en zonder hen.
Het percentage dertigers dat op de vraag naar kerkelijke betrokkenheid geen 'ja' en geen 'nee' maar 'min of meer betrokken' antwoordt, baart zorg. 'Min of meer' kan snel minder worden en ervoor zorgen dat deze dertigers de band met de gemeente kwijtraken voordat de gemeente zich dat beseft. En toch is het geen somber boek geworden.
De jaren van een dertiger zijn tropenjaren: mooi maar tegelijkertijd ook heftig. Deze periode vreet energie, omdat de energie op zoveel plekken tegelijk ingezet moet worden en beperkt voorradig is.
Voor veel dertigers is het geloof van grote invloed is op het dagelijkse leven. Iets wat misschien wel vaak anders geduid wordt door buitenstaanders, omdat dertigers andere keuzes maken. Desalniettemin is het goed naar hen te luisteren om waar nodig van hen te leren. De dertiger kan kritisch zijn, maar de vraag is hoe ernstig dat is. Veel ernstiger is het als de kerk haar oren dichtstopt voor de kritische noten van deze doorgaans grote groep leden. Door met elkaar in gesprek te gaan en naar elkaar te luisteren, kunnen we veel van elkaar leren, over en weer.
Kerkdiensten
De schrijver constateert verder, dat voor veel dertigers de kerkdiensten een verademing zijn, een rustpunt in de jacht die voor hun leven zo kenmerkend is. Daarbij ligt niet het accent op uitrusten, want dat kan men beter thuis doen. Het gaat hen erom dat ze toegerust worden. Het moet in de kerkdienst ergens over gaan en dan met name over Christus en over het staan van de christen in deze tijd. In het algemeen zit de dertiger niet verlegen om een afgezwakt of aangepast evangelie, maar wel om een toegepaste boodschap, onderlinge verbondenheid, de Woordbediening en het zingen. Belangrijk is ook de spiegel die hem voorgehouden wordt vanuit de omgang met Christus. De kerk moet de oude, bijbelse boodschap doorgeven, in déze tijd met al zijn vragen. Kortom, de dertiger verlangt handvatten voor het dagelijks leven met de Here, en komt naar de kerkdienst als het gaat over hem en het leven voor Gods aangezicht.
Als echter de tweede dienst een kopie is van de ochtenddienst, zal men deze dienst gaandeweg meer ‘inleveren’ voor ontmoeting en gesprek met andere christenen. Vaak zijn het leeftijdgenoten met wie ze hun vragen wel kunnen delen en samen naar antwoorden kunnen zoeken. Leiding van de kerk is hierin ontzettend belangrijk en daarom is het goed dat de tweede dienst een leerdienst is. In dit boekje wordt hier uitgebreid aandacht aan geschonken met diverse voorbeelden. De huidige dertiger vindt, vaak in tegenstelling met zijn eigen ouders, bewuste aandacht voor de kinderen tijdens de dienst van groot belang. Hierbij behoort ook het zingen met de kinderen. Wie ermee bekend is, ervaart hoe goed het is dat kinderen ‘hun’ eigen liederen kunnen meezingen.
Er moet meer zijn
Voor betrokken dertigers is de kerk niet het enige wat bestaat. Ze vinden op meerdere plaatsen zin en zetten hun leven in voor anderen en voor God. Wil de kerk de aansluiting met de dertigers niet verliezen, zal zij zich niet mogen afsluiten voor de huidige cultuur. Laat ze zich ervoor inzetten dat de invloed van het geloof op het dagelijks leven groter wordt via de zondag en de kerkdienst, en dat daarnaast activiteiten van de gemeente een groots gebeuren zullen blijven waaraan de dertiger graag deelneemt. Als de kerk weinig inhoudelijks te bieden heeft, zal men keuzes maken waardoor de invloed van kerk en van geloof op het dagelijks leven almaar minder worden.
Van het Goor: ‘Geleid door de Geest hoeft niet alles, maar leer je kiezen. Als de Geest ons leidt, leren we ook zo kiezen dat er tijd overblijft om in te zetten voor geloofsgroei en om gekregen gaven te besteden in dienst van de kerk en het Koninkrijk van God. Het misstaat een christen-dertiger niet om tegen de stroom in te roeien. Gevoelsmatig heb je dan de wind tegen, maar in geloof weten we de Geest in de rug te hebben. Ook in dit opzicht geldt het voor de christen: maak het verschil,.’
Of ik dit boek kan aanbevelen? Van harte. Mijn eigen kinderen zijn ook dertigers of daaromtrent. Het boek geeft ontzettend veel herkenning. Niet alleen constateringen maar veel meer handvatten om dertigers bij de kerkelijke gemeente te betrekken. Daarom mijn hartelijke oproep: neem en lees. Achter elk hoofdstuk is een aantal gespreksvragen opgenomen. Zowel voor de dertigers als voor kerkenraden. Wat zou het ook mooi zijn als op kerkenraadsvergaderingen dit ruim aandacht krijgt, om te ontdekken waar de verantwoordelijkheid van kerkenraden en dertigers ligt, en hoe beide hun verantwoordelijkheid moeten nemen.
P. Sijtsma, Dokkum
J. van het Goor Zien we de dertigers?, Groen: Heerenveen 2017, paperback 124 p., € 13,50, ISBN 978 90 8897 127 3.