Op DV 15 oktober vindt de dienst van intrede en bevestiging plaats van ds. J.H. Carlier in Leeuwarden. De redactie legde hem een aantal vragen voor.
Kunt u iets vertellen over uw leef-, woon-, gezinssituatie?
Alweer dertig jaar geleden hebben Corrine en ik elkaar leren kennen. Drie jaar later zijn we getrouwd. We hebben drie kinderen gekregen: Renée (20), Stan (19) en Olaf (14). Renée studeert in Enschede, en Stan in Utrecht. Olaf is met ons meegekomen naar Leeuwarden, hij zit in de derde van het Gomarus-college.
Was het bij u een late roeping om predikant te worden?
Tja, wat is een late roeping. Je zou ook kunnen zeggen dat ik wat laat geantwoord heb. Op mijn zesendertigste ben ik theologie gaan studeren. Eerst de vooropleiding Latijn en Grieks in Kampen, daarna de bachelor en master in Apeldoorn. Naast de studie heb ik mijn ‘oude’ werk als belastingadviseur voortgezet, zodat het wel wat langer geduurd heeft. Op mijn vijfenveertigste ben ik door mijn vader bevestigd als predikant in Enschede-West, een bijzonder moment in mijn leven, waar ik God heel dankbaar voor ben.
Wat vond uw gezin daarvan?
Voor Corrine en de kinderen was het een hele omschakeling. Ik werkte als belastingadviseur in Amsterdam, en ons gezin had het goed in Hilversum. Toch was het ook mooi dat we als gezin de roeping van God mochten ervaren en volgen, dat heeft -naast het offer dat je als gezin brengt- ook een heel mooie kant. We hebben ervaren dat God zorgt als Hij roept.
Viel het zwaar om Enschede te verlaten?
Dat viel zeker zwaar, maar tegelijk heb ik er vertrouwen in dat God Zijn werk in de gemeente van Enschede-West voortzet. We hebben in Enschede veel mogen doen in en buiten de gemeente, daardoor voelt het afscheid ook als het afsluiten van een goede tijd. Maar de banden die je met gemeenteleden hebt opgebouwd moet je ook weer loslaten, dat is best lastig.
Wanneer sprong de vonk voor Leeuwarden over en hoe ging dat?
Tja, dat ging geleidelijk. De stad vonden we al leuk, en gek op water waren we ook al, maar je weet als predikant dat het uiteindelijk om iets anders gaat dan leuk wonen en leven. En Enschede/ Twente zijn ook prachtig en heel fijn om te wonen. Uiteindelijk hebben we Gods roeping ervaren om naar Leeuwarden te gaan, dat geeft rust.
Steeds meer leeft ook in onze kerken het idee dat geloof zonder kerk ook wel kan. Hoe speelt u daar als predikant op in; met andere woorden, hoe houdt u uw gemeenteleden in Leeuwarden warm?
Het Evangelie heeft haar bedding in de gemeente van Christus. Dat is voor mij een diepe overtuiging. Lees de brieven van het Nieuwe Testament er maar op na. We lezen ze vaak alsof ze aan individuele gelovigen zijn geschreven, maar zo is het niet. In de meeste brieven worden gemeenten aangesproken en bemoedigd. En ook in het Oude Testament verzamelt God zich een volk, geen losse individuen. Dat heeft iets heel moois: geloven doe je samen, omdat God zichzelf een gemeente vormt.
Hoe denkt u met name jongeren te bereiken in de zondagse erediensten en gaat u ook catechese geven?
Samen met ds. Bart Visser verdelen we de catechesegroepen. Ik heb het in Enschede altijd mooi gevonden om via catechese met jongeren in gesprek te zijn over het Evangelie. En ik hoop dat jongeren in de diensten mogen ervaren dat God ze op het oog heeft.
De middagdiensten zijn in veel kerken maar mager (soms slecht) bezet. De oorzaak is dat men gezien de huidige cultuur (beide partners werken) de zondag veelal gebruikt voor het gezin en het onderhouden van de contacten met vrienden. Ook in Leeuwarden is dat het geval. Hoe daar mee om te gaan?
Persoonlijk vind ik het mooi dat er een dag in de week is waarop we tijd krijgen om samen te komen als gemeente van Christus. Ik zou het jammer vinden als die invulling van de zondag verdwijnt doordat de middagdiensten niet meer bezocht worden. Tegelijk weet ik uit ervaring dat er in onze tijd veel gevraagd wordt van mensen. Een leven lang leren om je werk te kunnen blijven doen bijvoorbeeld. Uiteindelijk zullen mensen keuzes maken. Wat mij betreft zal iedere christen die keuze in gebed moeten maken. Daarbij geef ik dan wel mee: over hoeveel tijd praten we eigenlijk? Een middagdienst van een uur, met zeg een half uurtje reistijd eromheen zou toch in een weekschema van 168 uur moeten passen?
Velen kunnen zich naast hun dagelijkse arbeid ook nog op andere wijze verdienstelijk maken in onze maatschappij, bijvoorbeeld in het verenigingsleven en vrijwilligerssector of vult u maar in. Hoe ziet u dat voor een predikant?
In Enschede ben ik gevraagd om deel te nemen aan de Lionsclub, een netwerk van mensen die zich willen inzetten op allerlei maatschappelijk vlak. Van de eerste vijf bijeenkomsten kon ik er vier niet. Ik heb toen maar bedankt, en ben tot de conclusie gekomen dat de agenda van een dominee zeker in de avonden vrijwel altijd vol zit. Overdag is er meer ruimte, wie weet wat er nog eens langs komt.
Hebben u en uw echtgenote specifieke hobby’s of andere vrijetijdsbesteding?
We houden samen van lekker koken en eten, en van reizen. In Enschede heb ik veel motorgereden in het mooie Twente en met Duitsland om de hoek. In Leeuwarden wordt dat misschien varen. Corrine houdt van Bible-journaling, het maken van mooie afbeeldingen in haar Bijbel. Een creatieve hobby dus.
Hoeveel tijd kunt u per week aan uw gezin besteden?
De vrijdagavond hou ik in principe vrij, en op zaterdag probeer ik zoveel mogelijk met Olaf mee te gaan naar voetbal. En door de week ben je overdag als dominee geregeld thuis, dat is weer een voordeel ten opzichte van een baan op kantoor. Zo maak je toch veel mee van je gezin, ook al is het weleens lastig dat je ’s avonds zo veel weg bent.
Heeft uw echtgenote naast haar gezin ook nog specifieke werkzaamheden die een uitvloeisel zijn van bijvoorbeeld studie?
Corrine heeft een opleiding als preventie-assistente, en gaat over een tijdje hier in Leeuwarden op zoek naar een baan bij een tandarts.
Wat is uw favoriete vakantiebestemming en gaan de studieboeken dan ook mee?
Onze favoriete vakantiebestemming is Italië, waar we al veel zijn geweest, en waar nog heel veel te ontdekken valt. Ik neem meestal wel iets ‘theologisch’ te lezen mee, maar dat zie ik dan niet als studie maar als ontspanning.
Kijkt u ernaar uit om in Leeuwarden te beginnen? Samen met ds. Visser?
Ik heb er veel zin in om te beginnen, en zie ook uit naar de samenwerking met ds. Visser. We hebben samen al heel wat gesprekken gehad over hoe we onze samenwerking het beste vorm kunnen geven, we willen graag zoveel mogelijk samen de schouders eronder zetten in Leeuwarden.
Hartelijk dank voor de openhartige beantwoording van de aan u gestelde vragen. Namens de redactie wensen we u en uw gezin van harte Gods zegen toe bij uw werk in Leeuwarden e.o.
Pieter Sijtsma, Dokkum