Gaat u, als u met vakantie in het buitenland bent, naar een plaatselijke kerk?
In deze vakantieperiode vertellen een aantal mensen die dat wel doen over hun ervaringen.
Het zal al wel dertig jaar zijn geleden dat onze toenmalige predikant kort voor de vakantie preekte over de tekst: 'En op de dag van sabbat gingen wij de stad uit, de rivier langs, waar het gebed gewoonlijk plaats vond; en nadat wij daar waren gaan zitten, spraken wij tot de vrouwen die er samengekomen waren' (Hand.16,13).
De dominee riep ons op om op onze vakantieadressen de plaatselijke gemeenten te bezoeken, de broeders en zusters van de gemeenten daar door onze aanwezigheid te bemoedigen en zelf ook versterkt te worden in het geloof. We hebben de wijze les van onze predikant in acht genomen en hebben meerdere gemeenten in het buitenland kunnen bezoeken. In Frankrijk, Luxemburg en Zwitserland; in Hongarije, Roemenië en Oekraïne; in de USA en in Israël, maar ook in islamitische landen als Marokko en Jemen.
Noord-Italië
Toen wij in 2001 een eigen vakantiehuisje verkregen in Noord-Italië was de eerste zaterdagmiddag er dan ook op gericht om een plaatselijke kerk te vinden. We hadden bij de toegangswegen van de stad al wel borden gezien van een evangelische kerk en dachten de kerk in het centrum wel te zullen vinden. Na een zoektocht kwamen we op een plein en we besloten maar eens te vragen waar de kerk precies was gelegen. De eigenaar van een wijnwinkel stond buiten bij zijn koopwaar en wij spraken hem aan. Toen duidelijk was wat wij zochten vertelde hij dat de kerk helemaal aan de andere zijde van het centrum was. Hij vroeg ons even te wachten en bracht de rolwagens met wijn naar binnen, sloot de deuren af en verzocht ons onze auto te halen en hem te volgen. Hij reed ons voor en bracht ons bij de plaatselijke kerk van de waldenzen-gemeente. We lazen bij de kerk dat er op zondag om tien uur een Bijbelstudie was en om zes uur een kerkdienst.
De volgende dag zijn wij naar deze gemeente geweest. De kerkzaal was een ruim uitgevallen huiskamer en er waren tussen de vijftien en twintig bezoekers. We werden hartelijk welkom geheten door ouderling Antonio, en toen bemerkt werd dat wij de Italiaanse taal niet machtig waren, werd het psalmbord van de wand gehaald en werd er nog een Duitstalig lied aan toegevoegd. Een zuster van deze gemeente had lang in Duitsland gewoond en zij ging op de stoel achter ons zitten en vertaalde de Italiaanse preek in het Duits.
Band
Nadien bezochten we met regelmaat deze gemeente. De predikant van de gemeente is ook nog verbonden aan twee andere gemeenten. Op de zondagochtend gaat hij voor in Intra Verbana, in de middaguren in Laveno en ’s avonds in Luino. Toen we de eerste keer kwamen bespeelde een zuster van dik in de tachtig het traporgel. Toen zij fysiek niet meer in staat was de samenzang te begeleiden, werd er vaak op een telefoon een begeleidingsmelodie opgezocht en konden we samen zingen. Na de voor ons eerste predikant werd een Afrikaanse predikant aan de gemeente verbonden. Na deze predikant werd een vrouwelijke predikant aangesteld. Meerdere malen hebben wij met de gemeente het Heilig Avondmaal gevierd. De gemeenteleden stellen zich in een kring op en de predikant en de ouderling komen rond met het brood en de beker. Bijzonder om te mogen ervaren dat over taal en cultuur heen die ene band gevoeld wordt, Jezus Christus, en die gekruisigd voor onze zonden. Ook in het diaconale werk probeert de gemeente een steentje bij te dragen door voedsel en kleding te geven aan hen die dat dichtbij en verder weg nodig hebben. In de zomermaanden is er ook om 10 uur een Duitstalige kerkdienst, waarin een Duitse of Zwitserse predikant voorgaat. Iedere week zag je dan ouderling Antonio met zijn vrouw in hun Fiat Panda de omgeving afrijden om overal op publicatieborden mededelingen over de kerkdiensten te bevestigen. Onlangs, in de week voor Pasen, tweemaal inkopen gedaan bij een supermarkt en bij terugkomst trof je alweer een briefje aan met de uitnodiging om op paaszondag de Duitstalige dienst te bezoeken.
Trouw blijven
Vaak moeten we dan denken aan de woorden uit het bijbelboek Openbaring: 'Ik ken uw werken. Zie Ik heb voor uw ogen een geopende deur gegeven en niemand kan die sluiten, want u hebt weinig kracht en toch hebt u Mijn Woord in acht genomen en Mijn Naam niet verloochend' (Op.3,8). In Nederland worden de kerken kleiner en velen haken af. Hier hebben we geleerd om trouw te zijn en te blijven. Te leven dicht bij het onmisbare Woord van God. Een wijze levensles!
Als we soms met kinderen, familie of vrienden de dienst bezochten was het groot feest. Bijna een verdubbeling van het aantal bezoekers in de dienst! Heerlijk al die blijde en opgetogen gezichten!
Sinds enige tijd hebben we internet gekregen in ons vakantieverblijf en bezoeken we de diensten minder. We luisteren samen of met vrienden naar diensten van de eigen Nederlandse gemeente en spreken daar met elkaar over door. Ook goed en verrijkend, maar de herinneringen aan deze kleine gemeente staan onuitwisbaar in ons geheugen gegrift.
Fam. Beldman, Kampen