Dominee, u bent op 6 september bevestigd. Wat heeft op die dag de meeste indruk op u gemaakt?
Het was een bijzondere zondag, bijzonder om een aantal redenen. Het was voor het eerst dat de gemeente van Dronten weer fysiek bij elkaar kwam in een kerkdienst. Verder was het bijzonder omdat de dienst van bevestiging en intrede in de openlucht plaatsvond. Zodoende konden veel gemeenteleden en gasten aanwezig zijn en konden we met elkaar zingen tot eer van onze God. Leek het weer eerst nog tamelijk onvoorspelbaar te zijn, tijdens de dienst was het stralend weer.
Ds. H. Jonkman, mijn voorganger in Dronten, verkondigde het Woord, terwijl ds. M.J. van Keulen, een goede vriend, de bevestiging verrichtte. Bijzonder om te midden van vrienden en gemeenteleden te mogen knielen en de zegen van onze God te mogen ontvangen. Met de woorden uit Jesaja 2,5 mocht ik intrede doen, een oproep aan het huis van Jakob om te wandelen in het licht van de God van Israël.
Was het goed om als kandidaat in een kleine gemeente te beginnen?
Jazeker, dat was zeker een goede zaak. Zeker als die kleine gemeente een wijze kerkenraad heeft. Tegelijk was ik in meerdere gemeentes in het Noorden actief, dus was het niet moeilijk om de week door te komen.
In Kantens en de classis Groningen heb ik een erg mooie tijd gehad en ik hoop van harte dat dat ook in Dronten en de classis Zwolle zo zal zijn.
U maakt wel een paar veranderingen mee. U gaat van de gemeente ‘Het Hogeland’ in Noord-Groningen naar de polder in Oost-Flevoland. Bent u flexibel genoeg?
Tja, die vraag kun je alleen in retrospectief beantwoorden.
Wat mij persoonlijk veel vertrouwen geeft, is dat de Zender Dezelfde is en blijft. De boodschap die in het Noorden klinken mocht, is dezelfde als die in de Oost-Flevoland klinken gaat, namelijk Jezus Christus, de Gekruisigde. Van Hem komt alle kracht en genade en verder alles wat nodig is om te kunnen werken in Zijn koninkrijk.
Voordeeltje, u blijft hetzelfde kerkblad behouden.
Ja, dat is fijn. Met plezier heb ik wekelijks voor het kerkblad geschreven en met nog meer plezier heb ik wekelijks het kerkblad gelezen.
Wat ziet u als uw belangrijkste taak in onze sterk veranderende tijden?
De gemeente wijzen op de Heere Jezus Christus, Hij alleen is ons licht en ons heil. Dat is dé boodschap voor alle tijden, zeker ook voor deze tijd. Als er iets duidelijk is geworden bij het wegvallen van allerlei zekerheden het afgelopen half jaar, is dat het grote belang van een persoonlijke relatie met de Heere Jezus. Het lezen van Gods woord kon gelukkig doorgaan.
Uiteraard is het een spannende vraag hoe we als gemeentes de draad weer oppakken, wat wel en wat niet Corona-proof blijkt te zijn. Tegelijk is het Woord van God gebleven. Een van de kenmerken van dat Woord is dat het mensen samenbindt en samenbrengt. Daarom heb ik er alle vertrouwen in, de kerk is immers van de Heere.
Kunt u over dat 'de draad weer oppakken na de Corona-tijd' iets meer zeggen?
Ja, dat wil ik wel proberen. Het is bijzonder hoe gehoorzaam we als kerken zijn. Natuurlijk moet je de overheid gehoorzamen en zeker in de eerste tijd van de maatregelen was dat ook heel goed. Maar ergens gaat het wel jeuken, zeker nu allerlei kerkdiensten weer gehouden worden en de gemeente er toch een beetje als 'mak vee' bij zit. Je wordt naar je plaats gedirigeerd, je mag je mond niet open doen en je moet met stille trom weer vertrekken. Ik chargeer een beetje, maar echt samenkomen is het (nog) niet.
Gezondheid is heel belangrijk, maar kan en mag een overheid het principe 'gezondheid' boven allerlei andere grondrechten verheffen? Uiteraard ben ik geen voorstander van het ongebreideld je eigen gang gaan en zeker met een beweging als #ikdoenietmeermee heb ik helemaal niets, maar ik hoor weinig tegengeluiden of creatieve ideeën hoe we in deze tijd toch de lofzang gaande kunnen houden.
Krijn de Jong, Urk