‘U bent immers gestorven, en uw leven ligt met Christus verborgen in God’
Kolossenzen 3 vers 13
We zitten midden in de veertig dagentijd voor Pasen. Van 22 februari tot en met donderdag 6 april. Ik wil u graag alvast meenemen naar dag 45. Om verwarring te voorkomen: de zes zondagen in deze bezinnings- en lijdenstijd worden in de telling nooit meegenomen, dus feitelijk zijn het 46 dagen tot aan Pasen, maar dat terzijde.
Dag 45 dus. Vrijdagmorgen. De dag dat de Romeinse overheerser de houten kruisen klaarlegt voor de executie. Twee namen zijn al bekend, de derde wordt binnenkort verwacht.
Bijzonder te ontdekken hoe sterven en leven, of sterven ten opzichte van leven, én goed én kwaad, oordeel en verlossing steeds met elkaar verstrengeld zijn als je Jezus volgt.
Maar we moeten om dit te begrijpen ver terug.
Een levende boom in het paradijs die dood bracht.
Een dode boom op Golgotha die leven bracht.
Van bomen naar hout is een kleine stap. Je kunt er een ark van maken, maar ook een offervuur van ontsteken. God liet Mozes een stuk hout in het water gooien. Elisa gooide een houtje in het water en het ijzeren blad van een bijl kwam boven drijven. Jeremia moest een juk van hout maken om het oordeel van God te verduidelijken.
Maar bomen en struiken kunnen ook verdorren en verbranden.
De Israëlieten maakten afgodsbeelden van hout en overtrokken ze met goud.
Zo kan hout je maken en breken. En wij? Hoe is de conditie van het hout in ons leven?
Van bomen naar hout naar onszelf is ook een kleine stap. Zijn wij ook niet een rank die geënt wordt op de wijnstok? Dieper nog: Zijn ook wij soms als een dood stuk hout?
Als de paal van het kruis? Met Jezus zijn we gekruisigd, dood! Met Hem zijn we begraven in de doop. Door Hem mogen we leven uit geloof. Leven als een bloeiende wijnrank aan de grote wijnstok Jezus. Lees dat prachtige hoofdstuk 15 maar eens in het evangelie volgens Johannes.
Wat hebben we toch een goede en grote God, die bij al het sterven in deze wereld ons niet aan ons lot overlaat, maar ons omgeeft met de levendmakende liefde van Zijn Zoon. Verbonden aan Hem mogen we vrucht dragen. Hij laat ons niet los. Dat zien we op zondag 9 april. Opstandingsdag! En vandaaruit leven we toe naar Pinksteren. Zijn Geest vult ons hart, gaat met ons mee, ons hele leven. En erna. Wat een eeuwig uitzicht. Kijkt u mee?
Art van der Molen, Bierum