Eind 2022 verscheen de tweede roman van Liesbeth Goedbloed. Net als haar eerste roman – Broeder Ezel, verschenen in 2018 – is het een kunstwerk van dichterlijke taal. Het boek zit vol met boordevolle zinnen vol beeldspraak en alliteratie. Het is buitengewoon knap geschreven. We lezen over de wereld zoals die wordt waargenomen door de 18-jarige Raaf (afkorting van Rafaël). Hij heeft een hoofd vol met beelden en verhalen en ziet de dingen anders dan andere mensen.
Raaf bevindt zich in het boek in de machinekamer van een oud schip. Daar brengt hij de nacht door en kijkt terug op de moeilijke tijd die hij achter de rug heeft. Zijn vader heeft hem verlaten en zijn moeder is overleden. Als gevolg daarvan is Raaf een tijdje opgenomen geweest op de PAAZ. Langzaam wordt duidelijk hoe Raaf in de machinekamer terecht is gekomen en hoe hij er uiteindelijk uit weet te komen.
Een knap boek dus, qua taalbeheersing. Het is een vol boek ook, vol beelden en vergelijkingen. Een boek waar werkelijkheid en fantasie soms door elkaar spelen. Wat in het hoofd van Raaf zit en wat hij ook echt ziet, dat is niet altijd duidelijk. Wat vooral lastig is, is dat in de korte hoofdstukken steeds een andere tijd en plaats beschreven worden. Die staan wel boven het hoofdstuk, dus je weet ‘waar’ je bent. Maar het springt zo snel op en neer dat je steeds opnieuw in het verhaal moet komen. Het leest daardoor niet echt gemakkelijk. Kortom: je moet het boek lezen om de schitterende, beeldende taal en niet om het vlot lopende verhaal.
Hoogeveen, Wouter Moolhuizen
N.a.v. Liesbeth Goedbloed, Zonder ons geen nieuwe dag. Utrecht: Uitgeverij Mozaïek, 2022, 247 blz., € 22,99. ISBN: 9789023961468.