Johannes 9 beschrijft een bijzonder stukje bijbelse geschiedenis. Het moment is aangebroken dat een volwassen blindgeboren man tot zijn bestemming mag komen.
In deze Verrekijker zoom ik in op die bestemming.
Allereerst Jezus. Hij ziet de man. De discipelen denken er het hunne van. Zij zien een zondig en een door blindheid gestrafte mens langs de weg zitten en willen snel doorlopen.
Maar die gedachte veegt Jezus snel van tafel en hij geneest de man van zijn blindheid.
Als dat bekend wordt, zien we vier reacties:
1. Zijn buren en alle mensen die hem kenden waren verbaasd en achterdochtig.
2. De farizeeën geloofden hem niet en stonden direct met hun vooroordelen klaar.
3. Zijn ouders geloofden hem wel, maar hielden hun mond omdat ze bang waren uit
de synagoge gezet te worden. Ze verscholen zich achter hun volwassen zoon.
4. De genezen man werd een gelovige man. En hij hield dat vol.
Zijn geloof werd sterker en hij werd steeds moediger en mondiger.
En wat een geweldige antwoorden geeft deze genezen man. Hoe komt hij erop…
Eerst heel neutraal: ‘Iemand die Jezus heet, smeerde wat modder op mijn ogen, tja, en toen moest ik me gaan wassen in Siloam en dat deed ik en toen kon ik weer zien.’
Daarna heel kort maar krachtig: ‘Ik was blind, en nu kan ik zien.’
Vervolgens met meer durf: ‘Ik blijf het niet herhalen, ik ben niet gek. Of willen jullie ook in Hem gaan geloven?’
Tenslotte houdt de genezen man voor al die hooggeplaatste farizeeën een snoeiharde preek:
‘Ik vind het maar vreemd dat u niet weet waar Hij vandaan komt. Hij heeft nog wel mijn ogen genezen. Wij weten allemaal dat God niet naar zondaars luistert. Maar als iemand eerbied voor Hem heeft en doet wat Hij wil, luistert God wel. Nog nooit heeft iemand de ogen van een blindgeborene genezen. Als die man niet van God kwam, had Hij zoiets nooit kunnen doen.’
En als reactie wordt de ziende blindgeborene de synagoge uitgejaagd. Wat een tragische ontknoping. Jezus, intussen, weet dat en zoekt de man even later op. Wat een zorgzaamheid. En wat een prachtige overgave van de man aan zijn Heer en Heiland.
Een gelovige christen die daadwerkelijk zijn bestemming bereikt heeft.
Hoe vertaal ik dat naar deze tijd? Zien wij de mensen om ons heen op onze levensweg?
Voor wie mogen wij een naaste zijn? Zien we de nood om ons heen?
Soms vraag je je wel eens af: ‘Hoe merk ik wat de Heilige Geest doet?’
Nou, zoals het voorbeeld van de blindgeboren man. Iemand smeerde modder op zijn ogen en zei dat hij zich moest gaan wassen. En… dat deed hij. Hij geloofde in zijn Heer, en kreeg de moed om open en eerlijk voor zijn geloof uit te komen. Een open hart is een plek waar de Geest zich thuis voelt. Hoe is het met de deur van uw en jouw hart?
Art van der Molen, Bierum